Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

the end...

Μέρες το σκεφτόμουν..πρέπει να αλλάξει η ζωή μου γιατί δεν μου αρέσει..απλά έλεγα ότι θα γίνει όταν θα είμαι έτοιμη, με πολύ χρόνο, προσπάθεια και θέληση..

μπορεί να είναι και η τελευταία ανάρτηση αυτή εδώ..δεν θέλω να γράφω έτσι..ή μάλλον πρέπει να σταματήσει αυτή η συνήθεια-ανάγκη να γράφω έτσι..

σήμερα ξεγυμνώθηκα μπροστά σε ένα καθρέπτη διαφορετικής οπτικής γωνίας και νιώθω τόσο ανάλαφρη..λες και έφυγαν οι αμαρτίες που κρατούσα στην ψυχή..λες και ξαναγεννήθηκα..

Θέλω να αρχίσω από το μηδέν..πραγματικά από το μηδέν..να ξεχάσω ό,τι έχω ζήσει..να ξεχάσω γενικά αυτήν την κοπέλα..και μαζί αυτή τη θλιμμένη ψυχή..

να βάλω ένα τέλος..ήρθε η ώρα νομίζω να προχωρήσω ουσιαστικά και με νόημα στην ζωή μου..Αρχίζω από το μηδέν..έχοντας τίποτα..χωρίς να ελπίζω σε τίποτα..μένοντας μόνη μου σε αυτό το δωμάτιο..τίποτα οικείο και η φράση "θυμάμαι" έχει διαγραφεί διαπαντώς..
γιατί από το τίποτα νομίζω μπορεί να αρχίσουν πολλά..

έχω φυτέψει ένα καινούριο καρπό στην καρδιά μου, που περιμένω να ανθίσει..διαφορετικά αυτή τη φορά..

δεν σε ευχαριστώ που με έκανες να κλάψω..είμαι πολύ θυμωμένη μαζί σου..πληγωμένη..πάλι έχω ερωτηματικά..αναπάντητα..αλλά όπως είπα..θα τα θάψω όλα σήμερα..μαζί και εσένα..

τέλος λοιπόν..καλή συνέχεια σε όλους..καλή αντάμωση..

6 σχόλια:

Μικρές ανάσες είπε...

Σήμερα κατηγορήθηκα για όσα έχω γράψει στο δικό μου blog, στο μόνο χώρο που είχα να βγάλω όσα δεν γίνονται ήχοι...
Σήμερα γράφεις πως θα σταματήσεις να γράφεις...
Σταμάτησα να πιστεύω στις συμπτώσεις εδώ και πολύ καιρό.
Σε παρακαλώ, μη χαθείς, αν και δε γνωριζόμαστε, 8α νιώσω πολύ μόνη...

manolia είπε...

δεν θα χαθώ.. :)

πειραματίζομαι.μπορεί να είναι φάση..μπορεί να γίνει τρόπος ζωής..
θα αρθρώνω τις λέξεις μου..θα ξεκινήσω απο την αρχή..θα ρισκάρω..

μην σκέφτεσαι τίποτα..την ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να μας την στερείσει κανείς..

somebody... είπε...

''δεν σε ευχαριστώ που με έκανες να κλάψω..είμαι πολύ θυμωμένη μαζί σου..πληγωμένη..πάλι έχω ερωτηματικά..αναπάντητα..αλλά όπως είπα..θα τα θάψω όλα σήμερα..μαζί και εσένα..''
αυτος που θελει το καλο μου με κανει και κλαιω,και αυτος που θελει το κακο μου με κανει και γελαω - λαικη παροιμια.......

manolia είπε...

δεν διαφωνώ..

και ξαναλέω..αρχίζω από το μηδέν..έχω δικαίωμα να θάψω ότι με πλήγωσε και να διεκδικήσω ότι μου ανήκει..

Σκιά με παλμό είπε...

όταν έρθει το τέλος είναι πάντα η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Από το τέλος ενός βιβλίου, το τέλος μια σειράς, μιας φιλίας, μιας σχέσης, μιας ζωής εν τέλει, η αίσθηση του χρόνου που σκοτώνει απ το λαιμό... Ξέρω πως πρέπει να συμβιβαστώ. Προσπαθώ. Ίσως χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια...

Είπαμε αρκετά... Ελπίζω να ωφέλησαν κάπου. Αν όχι τότε ζητώ συγνώμη. Από καιρό ήθελα να σου προτείνω να διαβάσεις το παρακάτω και επειδή δε μπορώ να βρω άλλο τρόπο να στο δώσω είναι αυτό:

http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=5268218


Ειλικρινά εύχομαι να ζήσεις ευτυχισμένα, με όποιον κι αν είσαι και όταν βρίσκεις πρόβλημα να διαβάζεις το γνωστό μα πάντα επίκαιρο του καβάφη. Την "Ιθακη"...

Όπως κάποιος το είπε, μπορεί να μη γνωριστήκαμε ποτέ από κοντά, άλλα υπήρχαν φορές που σε αισθανόμουν τόσο δίπλα όσο και μακριά μου. Σε ευχαριστώ για ό,τι ωραίο είπαμε και αισθάνθηκα γράφοντας. Καλό ταξίδι

manolia είπε...

με συγκινείς..

πραγματικά δεν θα φύγω..εδώ θα είμαι απλά δεν θα φαίνομαι τόσο..και οι συζητήσεις μας θα συνεχίζονται..
:)