Παντοπωλείο η ελπίς..

Η θέα από εκεί ψηλά πάντα μου άρεσε..με έκανε να αισθάνομαι μόνη και δυνατή μακριά από τις ψεύτικες ζωές των άλλων..
κι όταν τ'αποφάσιζα..
κατέβαινα σιγά σιγά στην πόλη με το πάσο μου και ψώνιζα από κάτι παλιατζίδικα καπνό ευτυχίας..για μια τζούρα στα κρυφά..έβαζα στο καλαθάκι μου καραμελίτσες για να πιπιλίζω γλυκά τον εαυτό μου ότι αυτήν την γεύση έχει η ζωή μου..

έπειτα πήγαινα πίσω πίσω..κοντά στην αποθήκη για να ψάξω άχρηστα πράγματα μπας και μπορέσω να τα μετατρέψω σε χρήσιμα..για να δώσω ένα αξιοπαίνευτο νόημα..

όταν τελείωνα τα άκρως απαραίτητα ψώνια έκανα και ένα τελευταίο γύρο για να ελέγξω μήπως και έχω παραμελήσει κάτι που θα με έκανε ιδεατά χρήσιμη..

γύριζα σπιτάκι μου περήφανη για τα λάφυρα που φάνταζαν σωτήρια λύση στην μονοτονία μου..το παλτουδάκι δεν το έβγαζα τόσο γρήγορα ..δεν ήταν ζεστό το σπίτι..

με την κρυάδα του χειμωνιάτικου καιρού φρόντιζα να τακτοποιώ τ' αποκτήματα καταναλωτισμού..

ώσπου μια μέρα δεν άντεξα..είπα: "βαρέθηκα.."

"δεν θέλω να αναλώνομαι σε κάλπικα κατασκευάσματα ευτυχίας.."

τα επέτρεψα κακήν κακώς όλα.."δεν τα χρειάζομαι πια..δεν τα χρειάστηκα ποτέ η αλήθεια είναι.."
ήδη μισοχρησιμοποιημένα..έχοντας χάσει τα λεφτά μου..

έχοντας χάσει την ουσία..έψαξα στις τσέπες και βρήκα καταχωνιασμένη την ελπίδα..ανάμεσα στο ακριβό και στο ανεκτίμητο..

μπορεί να μην έχει όλα τα καλά η καρδιά..το παντοπωλείο μου..αλλά από ελπίδα..δεν ξεμένουμε ποτέ..

οπότε..πάρε κόσμε..σε τιμή ευκαιρίας..