Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

.................

έκλεισα τα μάτια μου..σφιχτά..να μην τολμά ούτε μια δέσμη φωτός να τρυπώνει ανάμεσα από τα φλέβαρα..

τα έκλεισα και βρέθηκα στο χωριό μου..στους πρόποδες του λόφου μου..ένιωσα τον δροσερό αέρα να διαπερνά το κορμί..το στήθος μου να ανοίγει..πήρα βαθιά ανάσα..τα μαλλιά μπλέκονταν..άκουγα τα στάχυα να παλεύουν μεταξύ τους..τα χέρια μου κοιτούσαν τον ουρανό..ακίνητη..ανίκητη..

ο χρόνος έγινε φίλος και παράτησε το παιχνίδι εξουσίας του πάνω μου..

ανοίγοντας τα μάτια μου χάθηκαν όλα..

που πήγε εκείνο το κορίτσι?θα γυρίσει ποτέ πίσω ξανά;

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

....

ο χρόνος με καίει σαν τη λάβα..
το ηφαίστειό μου έτοιμο να εκραγεί.. φτύνοντας άχρηστες σκέψεις και συναισθήματα..για όλα αυτά που δεν μπορώ να κατανοήσω..
όλα τα ερωτηματικά ξεχύθηκαν στους δρόμους μου..
και έμεινα εδώ με τα γουργουρητά γύρω μου να προσπαθώ να καταλάβω πώς οι δρόμοι που διάλεξα με έφεραν σε αυτήν την αδιέξοδο..

και με το σακίδιο στην πλάτη..ένα βαρύ φορτίο για το ποια είμαι, ή μάλλον για το ποια ονειρεύομαι ότι είμαι..για το ποια θα ήθελα να είμαι..
με αυτό το βαρύ φορτίο να περπατάω στους σκοτεινούς δρόμους της πρωτεύουσας..δεν είμαι η ίδια..
δεν είμαι η ίδια..με σκέπασε ένα πέπλο..
λες να φταίει η πόλη?εδώ κανείς δεν χαίρεται το χρόνο, τα χρώματα, τις στιγμές..
εδώ η ζωή κυλά σε διαδοχικά κουτάκια που μπαινοβγαίνεις ρομποτικά..

όλο τα ίδια αναμασώ..όλο τα ίδια...

καημένε μανολίτο..

κάποτε ήμουν ένα ασταμάτητο παιδί..με έβαζες στο μηδέν και έφτανα στο άπειρο..
κάποτε ήμουν παιδί..καμιά φορά παραμυθιάζομαι ότι ακόμα είμαι..

αρνούμαι..αρνούμαι την ίδια την ζωή..

που πήγαν όλοι?
γιατί αυτή η σιωπή τρυπά το κορμί μου?

www.youtube.com/watch?v=j-oNUff37YE

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

...

αυτοκαταστροφή..

σε τρια δύο ένα..τέλος..
το Τέλος..

και μπορεί να είναι το ποτό..το τσιγάρο..οι ουσίες..ο ίδιος σου ο εαυτός που γεννά απόβλητα..

αυτοκαταστροφή σου λέω..στο σκατοκάζανό σου να βράζεις τα βρωμερά ζουμιά σου..

πότε επιτέλους θα συγχωρέσεις την ύπαρξή σου;
θα την αγαπήσεις;..θα βγεις από μέσα της, θα την κοιτάξεις κατάματα;..
θα σηκώσεις τα χέρια να την αγκαλιάσεις και όχι να την τρυπήσεις όπως έκανες τόσο καιρό..

θα έρθει αυτή η μέρα?
άντε πάλι..
..ελευθερία..
θα 'ρθεις?..


Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

...

πνίγηκα..μέσα στην ίδια μου την φούσκα..είναι όμως λες και κάποιος άλλος έβαλε τα βρωμερά υγρά..μπορεί να ήμουνα και εγώ τελικά σκέφτομαι..

και τώρα?προς τα που είναι η αρχή? 

λίγο χαμένη..λίγο αποπροσανατολισμένη..

από κάπου πρέπει να πάω..λέω γελώντας δακρυσμένη..

σήμερα δεν μπορώ..καλύτερα να μείνω ακίνητη..

αύριο..

ίσως αύριο..