where???

δεν ήθελα να βγω αλλά είπα στα κομμάτια να πάει αυτή η άρνηση..ντύθηκα, στολίστηκα και έτοιμη για την έκθεση..

η αντικοινωνικότητά μου δεν έχει όρια διαπίστωσα!δεν μπορώ να απαντήσω σε αγνώστους με έξυπνες ατάκες, δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι η πειραματική μουσική μου αρέσει, δεν μπορώ να γελάσω αν δεν καταλάβω το αστείο..αυτά δεν θεωρούν in όλοι?..

επέστρεψα σπίτι και βρέθηκα μπροστά σε ένα καθρέπτη..και ξάφνου η μάσκαρα, το μολύβι και το ρουζ υγροποιήθηκαν και φάνηκε το αληθινό πρόσωπο πίσω από την μάσκα..μακάρι να μπορούσα να κρύψω τόσο καλά τις σκέψεις..κ τις πληγές..

www.youtube.com/watch?v=BBwQJfJuOII

φόρεσα κόκκινο κραγιόν ..ήθελα να γίνω η Γυναίκα..αυτή που περνάει και το χώμα απορροφά τους κραδασμούς της σαν οργασμό..κράτησα όμως την παιδική μου αθωότητα και προσπέρασα τα καρφωμένα βλέμματα..δεν ξέρω αν ήταν στόχος..δεν ξέρω αν ήταν φόβος..

επέστρεψα σπίτι και δεν με ένοιαξε που πήγε στράφι το δόλωμα..

ευτυχία/ ο κόσμος μου..

κ ψιθύρισα...ευτυχία θέλω να έχει ο κόσμος μου..μα ο κόσμος μου ποιος είναι;