Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

a passionate mess

ναι..όλοι το έχετε καταλάβει..δεν είμαι καλά..έχω αυτό το αναθεματισμένο μυαλό που με προδίδει συνεχώς και με μπλέκει όλο σε σκέψεις που αντί να με βοηθούν, με στενοχωρούν και με τραβάνε πίσω..
ξέρω ότι όχι μόνο εγώ αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πέσει σε μια μορφή κατάθλιψης λόγω της επικαιρότητας..
και έτσι, οι σκέψεις με βρίσκουν να αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξω να σκέφτομαι έτσι?πόσο θα αντέξω να ζω με αυτό το βάρος στην καρδιά μου..και θέλω πολύ να μιλήσω στους γύρω μου αλλά κάτι πάλι μου κλείνει το στόμα..δεν θέλω να γίνομαι φορτική..

νιώθω πιεσμένη..νιώθω πνιγμένη..έχω βουτήξει σε μια βαθιά θάλασσα και παλεύω να μείνω στην επιφάνειά της αλλά.....αλλά...

και είναι τόσα αυτά που ονειρεύομαι να κάνω αλλά όλο τοίχους συναντάω και πάλι ρε πούστη σκέφτομαι ότι μήπως μόνη μου υψώνω τους τοίχους?έχω τόσα όνειρα και νιώθω άχρηστη γιατί δεν έχω πραγματοποιήσει ούτε ένα..ζω κλεισμένη σε κλουβί..ζω για την κάθε μέρα, αλλά δεν ζω για την Μανωλία..ο δευτεροδείκτης πιστός στο ραντεβού του και οι ημερομηνίες συνεχώς μετακινούνται αλλά εγώ νιώθω ότι δεν κάνω τίποτα..επαγγελματικά, προσωπικά, καλλιτεχνικά..
φοβάμαι τόσο πολύ..φοβάμαι να σηκωθώ από το κρεβάτι μου γιατί ξέρω ότι θα ζήσω την ίδια ακριβώς μέρα με την προηγούμενη..κ έχω βάλει διάφορα διαλείμματα ενδιάμεσα στην εβδομάδα μου για να την βαπτίσω ενδιαφέρουσα αλλά φοβάμαι ότι είναι καθρέπτης για να ξεγελώ τον εαυτό μου ότι είναι χρήσιμος..
και δεν ξέρω αν θέλω να μάθω την αλήθεια..δεν ξέρω αν θέλω να ζω στο ψέμα..

δεν ξέρω τίποτα..δεν ξέρω τι θέλω..δεν ξέρω πως θα μπορούσα να αλλάξω αυτά που νιώθω..δεν ξέρω με τι θα γινόμουν ευτυχισμένη και χρήσιμη...ΔΕΝ ΞΕΡΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

ουφ.....

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δεν εισαι η μονη.σκεψου οτι θα μπορουσαν να ηταν ακομα χειροτερα τα πραγματα.και μεις μπροστα σε αυτα που εχουν περασει η παππουδες μας και η προπαπουδες μας δεν ειναι απολυτως τιποτα.οχι βεβαια οτι δεν υπαρχει ακομα το ενδεχομενο να χειροτερεψουν τα πραγματα,αλλα σκεψου και αυτο:προτιμας να σκανε οι βομβες γυρω σου,και να μην μπορεις να πεις κατι επειδη θα σε περιμενει το εκτελεστικο αποσπασμα,ή απλα προσπαθεις τους 3 καφεδες να τους κανεις εναν???

manolia είπε...

φίλε/φίλη μου..πίστεψέ με, μου είναι αδιάφορο αν δεν μπορώ να πάω για καφέ..ούτως ή άλλως ποτέ δεν ήμουν fan αυτής της δραστηριότητας..σίγουρα υπάρχουν και χειρότερα και φοβάμαι ότι έπεται ακόμα πιο δύσκολη συνέχεια..αλλά δυστυχώς, σαν άνθρωπος και εγώ, έχω τα όριά μου..και έχω και όνειρα..και δεν μιλάω για καταναλωτικά όνειρα..

μπορεί να μην σκάνε πραγματικές βόμβες γύρω μας..αλλά αλήθεια πιστεύεις στην ελευθερία του λόγου?πιστεύεις αλήθεια ότι έχουμε δημοκρατία?οι παππούδες μας έζησαν πραγματικό πόλεμο..εμείς ζούμε ψυχολογικό πόλεμο..κ δεν ξέρω αν ένας είναι πιο τρομαχτικός από τον άλλο..

Ανώνυμος είπε...

Μανωλια μου (συγνωμη, το laptop μου μερικες φορες αποφασιζει απο μονο του πως αρνειται πεισματικα να βαλει τονους), εκφραζεις συναισθηματα παρα πολλων νεων. Κατα ενα διαστροφικο τροπο διαπιστωνω πως ολοι το ιδιο ακριβως νιωθουμε, απλως πολλοι δεν μπορουν να εκφραστουν. Χαμενα χρονια στα σχολεια λες, τζαμπα χαρτια να καθονται και τελικα τιποτα δε μαθαμε στα γ@μ... τα θρανια..! Ο καιρος αμειλικτος περναει κι εμεις κουναμε το μαντηλι. Εφυγα απο την Ελλαδα, γυρισα κακην κακως μετα απο 6 μηνες, διαπιστωνοντας πως πετρα που κυλαει μουσκλι δεν πιανει που λεει και η γιαγια μου η τρελοσμυρνια. Αλλα τελικα ενας ανθρωπος μπορει να αλλαξει τον κοσμο! Αλλαζοντας νοοτροπιες και σπαζοντας τα αμετρητα καλουπια στα οποια μας εχουν βαλει. Θα μπορουσα να γραφω για ωρες, αλλα θα κλεισω το σχολιο μου εδω :) Φιλια !

manolia είπε...

ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τον κόσμο..

έφυγαν πολλές μέρες πιστεύοντάς το..μα τώρα πια δεν το πιστεύω..είναι τόσα τα τείχη που πρέπει να γκρεμιστούν που από μόνος του δεν θα δει άμεσα αποτελέσματα..ίσως αν αφήσει κληρονομιά..ίσως τότε μπορεί να κατάφερε κάτι, αλλά και πάλι όχι κάτι ικανό να αλλάξει τον κόσμο..