Προσπαθώ να μην κλάψω από το πρωί αλλά τώρα με πήραν τα ζουμιά..πάνε τα μαθήματα της Κυριακής και συνειδητοποίησα πόσο θα μου λείψουν και πόσο ανάγκη τα είχα..αλλά μαζί με αυτές τις σκέψεις κάνω και άλλες και με βρίσκει το βράδυ της Κυριακής να πολεμάω με τους δαίμονές μου και να νιώθω κουρασμένη γιατί η αισιοδοξία του Αιγόκερου δεν με αφορά και την βρίσκω ψεύτικη και μίζερη..
πονάει η καρδούλα μου..η μικρή αυτή γροθιά που άλλοτε χτυπά με ρυθμό και άλλοτε (όπως σήμερα) χτυπά καταναγκαστικά για να μην εγκαταλείψει..
έχω συνειδητοποιήσει ότι ζω ευχάριστα μόνο όταν έχω κάποιο νόημα στην ζωή μου..και νιώθω τώρα ότι έχασα το νόημα που με έκανε να περιμένω κάτι αλλιώτικο..κάτι που δεν είμαι το καθημερινό ρομποτάκι αλλά η πραγματική ανθισμένη μανόλια..
έχω συνειδητοποιήσει ότι ζω ευχάριστα μόνο όταν έχω κάποιο νόημα στην ζωή μου..και νιώθω τώρα ότι έχασα το νόημα που με έκανε να περιμένω κάτι αλλιώτικο..κάτι που δεν είμαι το καθημερινό ρομποτάκι αλλά η πραγματική ανθισμένη μανόλια..
και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο παρά να περιμένω μπας και έρθουν τα πράγματα διαφορετικά στη ζωή μου..
3 σχόλια:
Κάνε υπομονή κι είμαι σίγουρη ότι θα έρθουν τα καλύτερα στη ζωή σου και θα γίνει και η πολυπόθητη αλλαγή.. Εγώ σε μια βδομάδα επιστρέφω στο γραφείο που σου είχα πει και είμαι κατενθουσιασμένη!!! :)
:) μου αρέσει που την δουλειά την θεωρείς αλλαγή..όλα καλά θα πάνε, απλά χρειάζεται λίγος χρόνος..
Είμαι πίσω στο γραφείο εδώ και 1μιση βδομάδα και έχει αλλάξει πάρα πολύ η ψυχολογία μου!!! Από κούραση άλλο τίποτα(πολύ περισσότερο τρέξιμο απ' τα Χριστούγεννα), αλλά νιώθω μια γενικότερη ικανοποίηση... Άλλο πράγμα!!!
Κάνε λίγη υπομονή κι όλα θα πάνε καλά!!! Είμαι σίγουρη!
Δημοσίευση σχολίου