time..

χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ..περνά περνά η μέλισσα, περπατώ περπατώ εις το δάσος..

κάπου εκεί θα ήθελα να με αφήσει ξεχασμένη ο χρόνος που δεν συγχωρεί..δεν σου χαρίζει..

ό,τι δώρο μπορεί να σου προσφέρει μπορεί και να το πάρει πίσω..εύκολα, χωρίς ενδοιασμούς..
δεν τον αφορά αν πονάς, αν φωνάζεις..δεν ακούει..

σκληρός ο χρόνος..εχθρός μου απόψε..
τον εμπιστεύομαι όμως..

αν..αυτό ψιθυρίζω..δεν τολμώ να ξεστομίσω το τέλος της πρότασης..
αν..

αφήνομαι στην χρυσή του γνώση και με ταξιδεύει όπου θέλει..με τα πρέπει τα δικά του..
δεν έχω δικαίωμα να επιθυμήσω τίποτα..μόνο ακολουθώ τυφλά..ακολουθώ πιστά..

καλό ταξίδι πάλι απόψε..