..

μία και άλλη μία..

τις μετρώ..πλησιάζω στον καθρέπτη και τις βλέπω..έχουν αρχίσει να χαράσσονται για τα καλά στα σοκάκια του προσώπου μου..πάω λίγο πιο πίσω να δω αν φαίνονται από μακριά..προς το παρόν είμαστε εντάξει ξεφυσώ με ανακούφιση..

πλησιάζω πάλι..τις κοιτώ πιο προσεχτικά..σκέφτομαι μία για την γνώση, άλλη για την θλίψη, άλλη για άγχος, για προσμονή, για σκέψη, για χαρά, για γέλιο, για πίκρα,για δάκρυα, για επιθυμία, για έρωτα, για προσπάθεια..

μαζεύτηκαν πολλές..

σκέφτομαι..

ο χρόνος είναι ο χειρότερος φόβος μου..δεν θα τον ξεπεράσω ποτέ..