σφήνωσα σε μια στιγμούλα ξεχασμένη στο κελί του τώρα..
εκεί στάθηκα για την αιώνια εξόρμησή μου..
δεν κοίταξα ξανά πίσω..δεν τόλμησα να κοιτάξω μπροστά..
με τα μάτια χαμηλωμένα ήλπισα σε ανέφικτα γεγονότα..
με τα μάτια πλημμυρισμένα θέλησα να ζήσω σε ψευδαισθήσεις..
σφήνωσα στην ασφάλεια της στιγμούλας μου ότι όλα κυλούν απλά..
δεν υπάρχει δυσκολία και η άνοιξη τραγουδάει στο μπαλκόνι μου..
δεν υπάρχουν μνήμες και ούτε θέλω..
δεν χρειάζομαι τίποτα...η στιγμούλα μου έχει το οξυγόνο..ούτε τροφή ούτε νερό..
χώθηκα στη ζεστή αγκάλη της και χάθηκα στα μακρινά μου ταξίδια..
δεν ζητώ τίποτα..
μόνο..
μια ακόμα τέτοια στιγμούλα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου