και να...
να σου...
βρέθηκα πάλι στο μικρό κουτάκι μου να πολεμώ με τα ίδια και τα ίδια..κ αυτό να στενεύει..να βρωμάει ο αέρας και από τα μεγάφωνα να ακούγονται οι ίδιοι ήχοι..να με τρυπάνε και να με ματώνουν..οι ίδιες τσιριχτές φωνές..με τα ίδια αιχμηρά λόγια..
δαίμονες και ανασφάλειες για αυτά που δεν μπορώ να καταλάβω, να δω, να αντιληφθώ..είναι πιο ψηλά από μένα και δεν μπορώ να τα φτάσω..
μόνο να τα σκέφτομαι..μόνο να τα εικάζω..
ξέρω..έχω το σπαθί στην άκρη..δεν θα το χρησιμοποιήσω..όχι τώρα..προτιμώ να πονέσω λίγο ακόμα..
μόνο έτσι μεγαλώνω..
www.youtube.com/watch?v=qgov4mxXMKU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου