Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

i know what you did last year..

κοιτάω το ημερολόγιο σήμερα..26..οκτωβρίου..
μετά κοιτάω επίμονα μία γωνία του τοίχου μου..τι έκανα πέρυσι τέτοια μέρα..?

2008
ήταν κυριακή..είχε γιορτή (παραδόξως βέβαια..) η έφη.. μπορεί να είχαμε βγει την προηγούμενη μέρα επομένως μπορεί και να είχα ξυπνήσει αργά το μεσημέρι..το απόγευμα είχα πάει στην θεατρική (που άδοξα το διαλύσαμε τελικά..) και το βράδυ είχα γράψει πάλι στο blog..

2009
ξύπνησα πρωί..διάβασα..πήγα στην βιβλιοθήκη και κατέβασα κάτι άρθρα (ενθουσιάστηκα γιατί θυμήθηκα τον λόγο που έχω ερωτευτεί τόσο πολύ την σχολή μου)..πήγα στη γραμματεία για να εξυπηρετήσω μια φίλη..διάβασμα πάλι..το απόγευμα πήγα εκτάκτως στη δουλειά.. τώρα έχει πάλι διάβασμα..( το ρολόι φωνάζει 7:56)

ενδιαφέρον ε?...

τωρινές σκέψεις: (8:54)
  1. νομίζω ότι θα ήταν καλύτερο να μην γράφω τόσο συχνά εδώ..
  2. δεν έχει αλλάξει και πολύ (βασικά σχεδόν καθόλου) η ζωή μου από πέρυσι (ή από πάντοτε!)..
  3. πρέπει να σταματήσω να ζω σε παλιές ημερομηνίες και να προσπαθήσω να δω πως θα γεμίσω τις καινούριες..
  4. δεν είναι καν τα γενέθλιά μου και με έπιασε κρίση προσωπικότητας! (ευτυχώς που ψιλοαργούν κι αυτά γιατί θα ήταν too much για το στομάχι μου..)
  5. έπρεπε να είχα κάνει εκείνο το τηλεφώνημα..
  6. πρέπει να τελειώσω το Donald που έχω αφήσει στη μέση του τοίχου άγχρωμο..
  7. νομίζω ότι έχω πολλά "πρέπει"..( τα αντικαθιστώ με το "καλό θα ήταν")
  8. http://www.youtube.com/watch?v=bWUWm2FA1YA
enough for today..

12 σχόλια:

Σκιά με παλμό είπε...

μου αρέσει πάρα πολύ ο Donald...

χαίρομαι που έχεις μια τέτοια σχέση με τη σχολή σου.. είναι σημαντικό να αγαπάς αυτό που σου μιλούν...

Αυτά τα "πρέπει" και τα "μη" δε μπόρεσα να τα αντέξω ποτέ... Νίωθω πως κουβαλάνε ένα τεράστιο φορτίο ρόλων , κανόνων, συνεννόησης μεταξυ των ανθρώπων που δε ξέρω αν έχουν ουσία...

Θέλω να σκεφτείς κάτι...
πως μπορει να υπάρχουν άνθρωποι που να μην στο έχουν πει ποτέ, είτε επειδη δε το επέτρεψε ο χρόνος, είτε επειδή τους ειρωνεύονταν το όνειρο, μα να βρισκουν μια πνοη σε αυτά πο γράφεις... Για αυτούς όλα αυτά που γράφεις, δεν είναι μια μπαρούφα που αιωρείται... και νομίζω πως αυτη είναι η επιτυχία στη τέχνη... γιατί όλα αυτά τα Blogs είναι τέχνη..

manolia είπε...

Να σου πω και εγώ κάτι..
υπάρχουν όντως blogs που κάποιοι αφήνουν ένα κομμάτι της δημιουργίας τους..δεν θα διαφωνήσω στο ότι τα blogs είναι ένα είδος τέχνης..

όμως για μένα πήγαινε το σχόλιο ότι δεν πρέπει να γράφω τόσο συχνά..νιώθω ότι χάνω πράγματα γενικά από την ζωή μου..ότι ψάχνω μέσα στην ανωνυμία ανθρώπους σαν και μένα(που πράγματι έχω βρει)..αλλά αρχίζω να αναρωτιέμαι αν αξίζει να κοιτάζω ατελείωτες ώρες την άψυχη οθόνη του υπολογιστή μου αντί να είμαι με ζωντανούς ανθρώπους..όπως και αν τελικά θα πρέπει να αρχίσω να αρθρώνω λέξεις αντί να τις αραδιάζω άλλοτε σε κομμάτια χαρτί και άλλοτε σε πληκτρολόγια..(που στην τελική είναι δικαίωμα του καθενός να τα ονομάσει είτε μπαρούφες-πίστεψέ με το έχω ακούσει αυτό το σχόλιο- είτε ένα κομμάτι δημιουργίας..

τέλος πάντων..(ψυχολόγο μου σε έχω κανει!:) και δεν φταις και σε τίποτα! )

Υ.Γ. κάτι τελευταίο: "Μανωλία"
έτσι γράφεται το όνομά μου(γιατί αρχίζει να με ενοχλεί αυτή η ανωνυμία)

Σκιά με παλμό είπε...

ζητώ συγνώμη για την ανορθογραφία μου.

Όχι δεν αισθάνθηκα ποτέ σαν "ψυχολόγος". Ούτε για σένα , ούτε για εκείνον (δεν εχει σημασια το όνομα), ούτε για κανέναν... Αισθανόμουν σαν ένας αναγνώστης ενός μεγάλου και βαθυστόχαστου ποιήματος με πολλές ιδιότητες: ερωτικό, άλλες φορές κοινωνικό, πολιτικό, υπαρξιακό μα πάντα ήταν από καρδιάς για αυτό και με άγγιζε πάντα... Αυτό που σου λέω το πιστεύω. Όταν δίνεις τη καρδιά σου φαίνεται, άλλο αν εκτιμάται οι ή όχι...

Τελικά τι είναι αληθινό... Οι άλλοι έξω είναι αληθινοί, δε φοράν τα προσωπεία τους...? δε συστηνονται με ταυτά...? δεν ερωτεύοναι με αυτά...? Λίγοι είναι αυτοί που δε το χρησιμοποιούν... Αν έχεις βρει κάποιον απ τους λίγους θα ήθελα να μου τον γνωρισεις....

Η επιλογή όμως είναι δική σου, καθώς και η ζωή η δική σου (ακόμα το ελπίζω αυτό) είναι στα χερια σου, η δικη μου στα δικά μου κλπ... Θέλω (όπως όλοι οι άνθρωποι που πιστευουν στο πνεύμα) να είσαι ευτυχισμένη. Το ίδιο θέλω για όλους και ειλικρινά όταν δε συμβαινει (και πολλές φορές συμβαίνει) λυπάμαι... Αν λοιπόν αισθανεσαι πως κάπου αλλού θα γίνεις ευτυχισμένη, τόλμησε το.

ΥΓ: Αυτό το λέω γενικά σα μια σταση ζωή, που εν μερη τη πιστευω...

manolia είπε...

τα λόγια σου με έκαναν να σκεφτώ ότι τελικά ζούμε στην ανωνυμία ασυνείδητα..πολύ σημαντικό αυτό που είπες (αν και το έχουμε ξανασυζητήσει) για τα προσωπεία..και εγώ η ίδια ξέρω ότι φοράω προσωπείο..μα νομίζω περισσότερο για να προστατευτώ παρά για να επωφεληθώ από κάτι..

όσο για τον όρο "ευτυχισμένος" κάποιοι τον έχουν έτοιμο στο πιάτο..άλλοι το επεξεργάζονται περισσότερο..θεωρώ το εαυτό μου ευτυχισμένο..γιατί μου αρέσουν τα απλά..αρκούμαι πχ να δω ένα ηλιοβασίλευμα (ξέρω ότι ακούγεται κάπως αυτό) και να νιώσω ευτυχισμένη..έτσι έχω μεγαλώσει..σε τέτοια ζωή..από τέτοια όμορφες στιγμές είναι φτιαγμένο το άλμπουμ των αναμνήσεών μου..ζω με το απλό..

υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος που με κάνει απλά να νιώθω μια απέραντη ανικανοποίηση..ένα κομμάτι που λείπει και ψάχνω στα τυφλά μπας και το βρω για να συμπληρωθεί η εικόνα..δεν ξέρω αν μεταφράζομαι ως πονεμένη ή θλιμμένη..απλά είμαι και αυτό!(μια ευτυχισμένη θλιμμένη)
και είναι πολλά που ήδη ξέρω..που έχω καταλάβει..που φοβάμαι να παραδεχτώ..

τέλος πάντων ..θα μπορούσα να πω κι άλλα τόσα..

Υ.Γ 1 μην ζητάς συγγνώμη..ούτε καν διόρθωση δεν ήταν!απλά επίσημανση..

Υ.Γ. 2 ευχαριστώ για ακόμα μια φορά για την (όμορφη-αν μπορεί να περιγραφεί έτσι-)συζήτηση..

Σκιά με παλμό είπε...

αχχ δε μπορώ να σου περιγράψω, πόσο φρικτά αισθάνομαι, όταν φτάνει τούτη ώρα.. όταν κάποιος πρέπει να κάνει επίλογο και να κλείσει τη πόρτα φεύγοντας. Αυτή η στιγμή με βασανίζει από την αρχή... ποτέ δεν ήμουν απόλυτα χαρούμενος... Έτσι κι εδώ... πάντα θέλω να σου πω "μη σταματάς" και ποτέ δε γίνεται αυτό. Μάλλον επειδη δε μπορεί να γίνει αλλιώς, γιατί κάποιοις πρέπει να κλεισει τη πόρτα και απλά του ανατιθεται το φορτίο ανάλογα... Μάλλον επειδη το όνειρο είναι όνειρο και δε θα μπορούσε να ονειρευτει κανεις με διαφορετικό τρόπο... Γιατι αν αυτό συνέβαινε δε θα υπήρχε όνειρο και αυτή είναι λοιπόν η κατάρα του ονείρου.... Ενώ φαίνεται... δε υπάρχει πουθενά στο κοσμο μας... πουθενά ρε γαμώτο :(

..........................
δεν αισθάνομαι καλά....

manolia είπε...

με μπέρδεψες..(αρκετά μπορώ να πω..)
................
τι έγινε ??? :)

Σκιά με παλμό είπε...

τι δε κατάλαβες?

manolia είπε...

βασικά γιατί δεν αισθάνεσαι καλά?..

Σκιά με παλμό είπε...

ποτέ δεν αισθανομουν καλά... σοτυ είπα γιατί.. σου έγραψα πριν...

manolia είπε...

το πήρα της στιγμής..ότι δεν αισθάνεσαι καλά..
λάθος δικό μου..(δεν κοίταξα όλη την εικόνα

δεν μπορώ να σου πω κάτι..

(έχω το θάρρος να βάζω επιλόγους που κ που..επιλόγους που όμως πάντα έχουν σαν θεμέλιο την ελπίδα για το επόμενο (να είναι κ καλύτερο) και ένα κρυφό ανοιγματάκι να περνάνε τα όνειρά μου από εποχή σε εποχή..επομένως ίσως και να εξαρτάται από μένα κατά πόσο υπάρχουν τα όνειρα..τα δικά μου όνειρα..)


["ποτέ δεν ήμουν απόλυτα χαρούμενος" αλήθεια..μέχρι που φτάνει το απόλυτο?]

λυπάμαι αν σε κούρασα..

Σκιά με παλμό είπε...

δε με κουράζεις το αντίθετο... μου αποδεικνυεις πως υπάρχουν ακόμα αάνθρωποι που αισθάνονται και σκέφτονται... και αυτό διότι στη ζωη μου αυτοί είναι τόσο λίγοι...

Αυτό αντί επιλόγου:

http://www.youtube.com/watch?v=yIuUaHwGl58

manolia είπε...

σήμερα ήταν μια διαφορετική μέρα..ίσως πιο καλή..

ευχαριστώ και για το τελείωμά της..