περπατώντας μόνη..επιστροφή στα δικά σου..
ένα χαμόγελο πικρίας σε διακατέχει..αυτό που σου υπενθυμίζει που είσαι..τι έχεις κάνει μέχρι τώρα..ένας ήχος βγαίνει από μέσα σου..σκληρός..μονότονος..
το συγκεκριμένο γίνεται αόριστο..
και το βλέμμα στο έδαφος πια..ανύμπορο να σηκωθεί..το κοιτάς σαν αμαξοστοιχία..το "γρήγορο" έχει την σημασιολογία της φυγής..και το "χθες" απλά σε πονά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου