παίζω με τις αντανακλάσεις μου..(σου)
κρύβομαι από την πραγματικότητα..προσπερνάω εμένα (εσένα)..
κρατάω έναν καθρέπτη και παίζω με το φως του..στοχεύω ένα σημείο, τρέχω και πέφτω πάνω του..τι κι αν χτυπάω..
δεν αγγίζω τίποτα όμως..αφού ξέρω ότι όλα είναι ψεύτικα (πόσο πιο απλά να το πω..) υπάρχει κάποιο νόημα;
και δεν πονάω που όλα είναι ψεύτικα..δεν με νοιάζει που παίζω με το ανύπαρκτο..με σκιές..
ίσως και να είναι πιο ανώδυνες από την ιδέα του "πραγματικού"..τελικά...
και τρυπώνω στις χαραμάδες για να κρυφοκοιτάω εσάς..ευτυχισμένα πλάσματα..
στο μαύρο γυαλί ..εκεί κοιτάω..ρεαλισμός να υπάρχει..για να υπάρχω και εγώ..
http://www.youtube.com/watch?v=ehk1QT7jMTI&feature=related
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου