Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Κοίτα...

Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις
δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις
Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι
πώς καταφέρνω και κρατιέμαι

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις
είμαι όλα αυτά που αναφέρεις
Μόνο που κάπου κατά βάθος
όποιος με ξέρει κάνει λάθος

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Κοίτα εγώ
Κοίτα εγώ

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγέλατος
Μουσική : Θέμης Καραμουρατίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

10 σχόλια:

Σκιά με παλμό είπε...

Μπορώ να πως πως η μουσική δε με ταξίεψε τόσο όσο οι στίχοι. Βαθύ νόημα. Για μένα κρίνει καθαρά τη σχέση "φαίνεσθαι - είναι" , όχι κάπου μακριά, στην απλή δική μας καθημερινότητα. "Του το κρατάω αυτού του κόσμου που δε μου ανήκει ο εαυτός μου": νομίζω όλοι μας...

manolia είπε...

όταν άκουσα αυτό το τραγούδι εκτός του ότι με καλύπτουν απόλυτα οι στίχοι, γέλασα ειρωνικά για όλους όσους νομίζουν ότι ξέρουν κάποιον καλά..και το δηλώνουν επιδεικτικά..το "φαίνεσθαι" με το "είναι" απέχει πολύ..ο νους δεν μπορεί να το αντιληφθεί..και το απολαμβάνω για να πω την αλήθεια..

Σκιά με παλμό είπε...

"και το απολαμβάνω για να πω την αλήθεια.."

γιατί το λες αυτό..?

manolia είπε...

άνοιξες μεγάλη συζήτηση!
πιστεύω ότι το "φαίνεσθαι" μας αφήνει να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας όπως θέλουμε..(βέβαια αν φτάνει στο όριο της υποκρισίας δεν είναι και τόσο καλό..)εγώ απολαμβάνω το παιχνίδι εναλλαγής "φαίνεσθαι-είναι" : δείχνω ό,τι χρειάζεται,το υπόλοιπο το κρατάω για μένα..ή δείχνω αυτό που θέλετε να δείτε, για να με αφήσετε ήσυχη..βέβαια υπάρχει και το δείχνω αυτό που είμαι αλλά εσείς δεν με βλέπετε..
απολαμβάνω να γελάω με όσους νομίζουν ότι ξέρουν κάποιον..δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση να λες "σε ξέρω"..αλοίμονο σε αυτόν που νομίζει ότι ξέρει τον ίδιο του τον ευατό..όχι να υποστηρίζει ότι ξέρει και τους γύρω του..είδωλα είμαστε ουσιαστικά ενός καθρέπτη που ο καθένας έχει διαφορετική οπτική γωνία..
δεν ξέρω αν σε κάλυψα..

Σκιά με παλμό είπε...

Η τελευταία σκέψη σου μπορώ να πω πως βρίσκοταν στο στομα μου για να τη πω... Απλά θα τη προχωρούσα στο ότι όλες οι οπτικές που αναφέρεις δεν είναι τίποτα άλλο από είδωλα μιας αλήθειας που κρύβεται από όλους..! Από σένα και απ' τους άλλους... καταλαβαινεις!! αυτό είναι τρελό... (δε νομίζω να υπάρχει πιο δόκιμος όρος) Δεν ξές ποιός είσαι, αλλά ούτε και οι άλλοι πλήρως...

εγώ πάλι το παιχνίδι δεν το απολαμβάνω καθόλου... το μισώ και λυπάμαι όταν κρύβομαι απ τους άλλους... Όπως κι εγώ δε μπορώ να κρύβομαι εύκολα απ τους άλλους... οταν θέλω να κλάψω μπροστά τους ή να μεταδώσω τη χαρά μου, το κάνω χωρίς να σκέφτομαι... Δε μπορώ να με κρατησω... Βεβαια πολλές φορές οι άνθρωποι καταλαβαινουν άλλο από αυτό που θέλω να τους πω... χωρις να αντιλαμβανομαι το "γιατί"

(όντως μεγάλο θέμα)

manolia είπε...

πέρασαν αρκετά χρόνια με το ερωτηματικό "γιατί" οι άλλοι δεν με αντιλαμβάνονται το ίδιο..μέχρι που συνειδητοποίησα αυτό που λες στην πρώτη παράγραφο! είμαστε όλοι είδωλα μιας αλήθειας που κρύβεται από όλους..συμπαίκτες σε αυτό το παιχνίδι..
και τελικώς νομίζω ότι για να είμαι ευτυχισμένη πρέπει να το απολαμβάνω αυτό το παιχνίδι..γιατί ταυτόχρονα είναι και παιχνίδι επιβίωσης..

Σκιά με παλμό είπε...

Αν όντως μπορείς να διαχειρίζεσαι σωστά αυτό το παιχνίδι, γνωρίζοντας τα δεδομένα και τη κατάληξη του... τότε έχω την αίσθηση (ως παραδειγμα), ότι μάλλον δεν παίζεις σωστα. Βγάζεις ένα ευαίσθητο, κρυστάλ(λ)νο (δε θυμαμαι πως γράφεται) σημείο του εαυτού σου εκτεθειμένο σε μένα και όποιον άλλο άγνωστο...

Πέρα από όλα αυτά, τους κανόνες που παρεμβαινεις εσυ (ενω κι εγω πιστευω πως είναι σωστοί) τους παραβαίνω κι εγώ. Και ξες γιατί... Γιατί πιστεύω κάπου στο άγνωστο ονειρεύεται, αγγιζει, αγαπά και επιβιώνει η ίστατη ελπίδα μου για μένα, για όλους και για τον κόσμο...

manolia είπε...

Εδώ,σε αυτό το blog αν θέλεις, νομίζω ότι δεν χωράνε τα παιχνίδια..είναι μια στάση..πες ένα ταιμ άουτ για να μπορεί κ το μυαλό(όχι μόνο η ψυχή) να ζει την πραγματικότητά του..
Στον έξω
κόσμο γίνεται το παιχνίδι..αλλά όπως είπαμε παιχνίδι είναι..δεν νικάς πάντα..

(*αν δεν κάνω λάθος οι κανόνες ίσως φτιάχτηκαν και για να τους παραβαίνουμε ;-) )

Σκιά με παλμό είπε...

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι, όπως και η όλη πορεία της κουβέντας... Καλά κάνεις και κάνεις τετοια time out, είναι αναγκάια, ειδικά σήμερα...

(* Ναι μπορεί να φτιάχτηκαν για αυτό το σκοπό... Ξές όμως τι συμβαινει αν ισχύει αυτό... Είναι αληθοφανείς , όλοι τους.. Άρα είναι θέμα χρόνου να ξεπεραστούν... Και αν ισχύουν τα παραπάνω... Τότε ζούμε σε έναν κόσμο αταξία...)

manolia είπε...

τον επίλογο τον έγραψες εσύ..

(μα ζούμε σε έναν αταξικό κόσμο!..)