Υ. Γ.

ήθελα πριν πέσω για ύπνο και επιχειρήσω συμφιλίωση με τον Μορφέα..να γράψω το υστερόγραφο αυτής της νύχτας..

είδες?..έτσι όμορφα και ήσυχα περνάει η ζωή πίσω από τα παρασκήνια..
σαν κομπάρσος να ζω το κάθε λεπτό έντονο..
η κάθε στιγμή βουής του κόσμου, να είναι σιωπής για μένα αντίστοιχα..έντονης σιωπής..
δεν βαρέθηκα όμως..έχει καλύτερη θέα από εκεί πίσω..
και όσοι νομίζουν ότι ζουν..καρικατούρες που αναπνέουν..

απλά μου αρέσει εκεί πίσω..παίζω με τους ήχους..ανάσες αδιάφορες..θροΐσματα παραπλανητικά..φρεναρίσματα επιδεικτικά..όλα γύρω μου απλόχερα αραδιασμένα..και τα ζω!
αυτή η σιωπή είναι ένα μεγάλο μέρος του δικού μου βόμβου..

Υ.Γ. αφιερώμενο στο αποψινό βράδυ..

Κάτω απ' το μαξιλάρι
είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν
οι ψυχές που σ' αγαπούν.
.............................................
Κι όταν σ' αναταράσσει
-για τα σκάρτα που 'χεις πράξει-
κύμα φαρμακερό,
να σου δίνουν φυλαχτό.

Μουσική, στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου