Με βηματισμό δειλό αλλά πάντα με αποφασιστικότητα ξεκινά η επόμενη μέρα..Δεν με νοιάζει που πρέπει να κοιτάξω τον ήλιο κατάματα..ούτε που μέχρι το βράδυ τα αγκάθια θα έχουν τρυπήσει ολόκληρο το κορμί..τα χέρια θα έχουν δύναμη να κρατηθούν από κάπου..
όταν βλέπεις την ζωή σου σαν φιλμ φωτογραφικό..σε παζλ..που προσπαθείς να θυμηθείς με ημερομηνίες πότε συνέβει το κάθετί..και να ενώσεις τα κομμάτια..όταν οι κοινότυπες εκφράσεις στριφογυρίζουν στο μυαλό σου και δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι έχεις λύσει το μυστήριο του κόσμου..
ναι..κινήσαι πιστός στα χνάρια μιας αυστηρής ιεροτελεστίας που με τίποτα δεν θέλεις να παραβείς..γιατί αυτός ο ασφαλής καταναγκασμός σε κάνει να νιώθεις βασιλιάς της πιο ψηλής κορυφής..
δεν είμαι εγώ που φωνάζω τώρα..ο πόνος είναι μέρος της θρησκευτής τελετής..
και οι κανόνες παραμένουν για πάντα κανόνες..
η φωτιά δεν σβήνει..τις στάχτες θα τις πάρει ο αέρας..η ανάσα θα σιγοκαίει στην θύμησή σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου