...

έζησα το γεγονός..

άλλαξα την σκέψη μου..

και ενέργησα αναλόγως...

......

Περπατούσα στις μύτες των ποδιών μου..περπατούσα ανάμεσα στις τεράστιες σκιές ανθρώπων που προχωρούσαν γρήγορα χωρίς να ξέρουν ακριβώς που πάνε..και έπαιρνα ξωπίσω όποιον έβρισκα μπροστά μου αλλά στο δρόμο άλλαζα γνώμη και ακολουθούσα κάποιον άλλον..κανείς δεν με άκουγε..κανείς δεν με έβλεπε..κοντοστάθηκα σε ένα στενό λαχανιασμένος..

μα που πάνε όλοι αναρωτήθηκα..

κι έχω φορέσει το πιο όμορφο χαμόγελο..

www.youtube.com/watch?v=uOtL9h00DEU

....

"νομίζουν οι χαζοί ότι ο χρόνος δεν περνά και ότι αυτά που θέλουν σήμερα μπορεί να τα κάνουν και αύριο.."έτσι μου ψιθύρισε και εγώ τον κοιτούσα σαστισμένη.."ο χρόνος είναι σαν το νερό καλή μου..όσο και να θες να τον κρατήσεις ατόφιο στη χούφτα σου είναι δεδομένο ότι θα γλιστρήσει ανάμεσα από τα δάχτυλα..αλλά αν εσύ προλάβεις και το πιεις γλυκιά μου τότε νομίζω ότι θα είσαι ευτυχισμένη..έστω κι αν η ευτυχία σου διαρκεί όσο μια γουλιά νερό.."

www.youtube.com/watch?v=5tfOwkFM4l0

....

οι ισορροπίες είναι τα τεντωμένα σκοινιά που σε ταλαντεύουν στην αβεβαιότητα της μαραζωμένης υπόστασής σου.. όμως δεν παύεις ποτέ να χορεύεις ρυθμικά πάνω τους...

...

απώλειες....

αυτήν την λέξη σκέφτομαι τόσο καιρό...

έχασα..έχασα..έχασα...

και άδειασα...ποιος μπορεί να πει πότε η ψυχή θα γεμίσει ξανά με αυτά τα μοσχομυριστά μπουμπουκάκια?
κάποτε είχα κρύψει μπόλικα κάτω από το στήθος μα έφυγαν..μαζί και όλες οι αναμνήσεις..

άδειασα λοιπόν..μέσα στο πετσί μου υπάρχει ένα μεγάλο κενό που σηκώνει το άψυχο σώμα..και όλα τα χρώματα που προσπάθησα να βάλω τα απέβαλλε..

άδειασα...άδειασα..άδειασα...
και φταις εσύ για αυτό...

....

ο καιρός περνάει..όχι με τα ίδια τελικά ..περνάει κ τα μονοπάτια του με οδηγούν σε αντίθετες κατευθύνσεις από ό,τι είχα σχεδιάσει..
κι έτσι ανήμπορη να αντισταθώ στα γραμμένα αποφάσισα να τα ακολουθήσω σιωπηλά..

όλα αιωρούνται στο μυαλό μου..υλικά και άυλα βάλθηκαν να με ξεκάνουν μέσα σε λίγο καιρό..
κ συναισθήματα όπως ενθουσιασμός, ανυπομονησία, χαρά και απόγνωση χορεύουν τρελά στο φτωχό μου μυαλό..

όλα μπερδεμένα λοιπόν σε αυτήν την τρελούπολη..
ένα ακόμα πράγμα θέλω και αρχίζω να την αγαπώ...

...

με την άκρη των ματιών μου κοιτάω τον δευτεροδείκτη..γυρίζει συνεχώς αλλά εγώ στάσιμη βρίσκομαι..

που πήγαν όλα αναρωτιέμαι?

κάποτε κάποτε κάποτε..

θα θα θα..

και εσύ..κι εγώ..και οι δυο...

γελάω τώρα..τότε όχι..

και γυρίζει γυρίζει..

με μένα απούσα, με μένα παρούσα..

www.youtube.com/watch?v=AWg1MkRXBa4

άλλες σκέψεις...

οι πιο περίεργες σκέψεις μπορεί κ να έρθουν μετά από ποτό..σωστά?

ευτυχία..
αυτή η σκέψη μου ήρθε σήμερα..λες και παίζω σταυρόλεξο νιώθω..

την μετέτρεψα σε εικόνα και ένιωσα ότι μπορεί κ να ακούμπησα λιγάκι την ιδέα της..

με φαντάστηκα μπροστά από ένα μεγάλο παράθυρο με ένα κλειδί στα χέρια..από εκείνα τα παλιά που βλέπουμε να ανοίγουν οι γιαγιάδες τα σεντούκια με τους θησαυρούς..το πήρα στα χέρια μου..δεν θυμάμαι πως έφτασε σε μένα..ίσως όπως φτάνει το νερό, το φαγητό..σαν επιτακτική ανάγκη επιβίωσης..

το πήρα και σχεδόν με σιγουριά το έβαλα στην κλειδαριά..και αμέσως μπήκαν μέσα μου όλα όσα έδιωχνα από καιρό..αρώματα και μυρωδιές σαν ξεχωριστές υπάρξεις μπλέκονταν με τα μαλλιά μου..πράγματα απτά, υλικά που είχα δει κ είχα πιάσει κάποτε..μπήκαν ξαφνικά στη θέση τους..είχα μετατραπεί σε ραφάκι που όλα αυτά τα αντικείμενα κούμπωναν στο σώμα μου σαν ενσφηνώματα..
και αυτές οι μυρωδιές..ωω θεέ μου..κάτι ξεχασμένα απομεινάρια των παιδικών μου χρόνων έντυσαν με αγάπη την παγωμένη μου καρδιά..κ αυτή η καημενούλα ζεστάθηκε..

δεν θα μιλήσω απόψε για τα χρώματα που τα μάτια είδαν..κάτι χρώματα που τα βλέπεις μόνο στα ηλιοβασιλέματα, σε απρόσμενες αυγές στα ταξίδια γυρισμού..σε κάτι τρύπες που ο άνθρωπος έχει θάψει το είναι του..και τα ξεθάβει κ τα πασαλείφει στην ανούσια καθημερινότητά του..
  και προς το τέλος αυτού του παραλογισμού..ένιωσα στο χέρι μου να κουρνιάζει το χέρι ενός μικρού παιδιού..απαλό σαν τα πέταλα της τριανταφυλλιάς που έκλεβες κρυφά από τον κήπο της μάνας σου..

έλα πάμε..μου είπε..
μόνο μπροστά τώρα πια, έτσι;
γιατί η ευτυχία μόνο μπροστά σε πάει..

άλλες σκέψεις..

ισορροπία..

αυτή η λέξη τριγυρνά στο μυαλό μου..

ισορροπία..

όταν βρίσκεις τις ισορροπίες σου, είμαι σίγουρη ότι γίνεσαι και ευτυχισμένος άνθρωπος..

γιατί τελικά τι είναι ευτυχία? δεν είναι η απόκτηση ενός πράγματος μόνο..σωστά?

είναι όταν τα αγαθά που αναζητάς και θες (και δεν εννοώ τα υλικά αγαθά) έρχονται στις κατάλληλες ποσότητες εκείνη την στιγμή..γιατί μία άλλη στιγμή μπορεί να μην χρειάζεσαι τα ίδια πράγματα..οι άνθρωποι μεταβάλλονται όπως κ οι ανάγκες τους σωστά?

με φαντάζομαι βαρκούλα στον ωκεανό να προσπαθώ να σταθώ αντάξια στην απεραντοσύνη του..

ισορροπία στη σκέψη, στη δουλειά, στα χόμπυ, στον καταναλωτισμό, στη γυμναστική, στη διατροφή, στην παρέα, στο ποτό, στον έρωτα..

ισορροπία δεν είναι να γίνεσαι καταναγκαστικός για να φτάσεις στην τελειότητα..

να αφήνεις το σύμπαν να νοιάζεται για σένα και εσύ να νοιάζεσαι γι' αυτό..να ανταποδίδεις αυτά που σου προσφέρει απλόχερα, να αγαπάς, να προσφέρεις, να έχεις ανοιχτές τις αισθήσεις, να έχεις αντίληψη, ευθύνη για τις πράξεις σου..

αν βρούμε τις ισορροπίες μας ίσως μπορέσουμε τελικά να συμβιώσουμε αρμονικά σε αυτόν τον πλανήτη..

...

σιωπή..

αυτή η σιωπή που σκεπάζει κάθε τετραγωνικό του σπιτιού, του κορμιού, της πόλης..
η σιωπή που τρυπά τις σκέψεις..

η σιωπή πέρα για πέρα αληθινή..
αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου..
γεμίζει κάθε γωνιά αυτού του άγονου τόπου..

μία σιωπή που μετρά αντίστροφα ο χρόνος
ωσότου ένα γέλιο ακουστεί..
ένας ψίθυρος..ερωτικός..
ένα χάδι γύρω από γυμνό στήθος..

αυτή η σιωπή η αιχμηρή..

έχει τσαμπάρει την έξοδο κινδύνου μου και με έχει εγκλωβίσει στη βουή της πραγματικότητας..

www.youtube.com/watch?v=8rluU6BGpKw

....

ένιωσα λες και τράβηξαν απότομα μία γραμμή ανάμεσα στο χθες και στο τώρα..

κόπηκε το σκοινί της μαριονέτας και εκείνη έπεσε στο πάτωμα..την είδα με τα ίδια μου τα μάτια..πρώτα τα πόδια, τα γόνατα, οι μηροί..το ένα χέρι, το κεφάλι και έπειτα το άλλο χέρι..κι όλα τα μέρη τραμπαλίστηκαν για λίγη ώρα ακόμα μαζί με τα ρούχα ώσπου αποφασίστηκε να σιωπάσουν μία για πάντα...

τα γιατί της μέρας μας δεν θα απαντηθούν ποτέ..αυτό σκέφτομαι..

και έτσι όπως χαμένοι ψάχνουμε τις απαντήσεις οι μέρες περνάνε αναζητώντας το χάπι που θα μας κάνει χαρούμενους..

κοιτώ τους γύρω μου..άραγε έχουν βρει την ευτυχία τους? γελάνε, μιλάνε, τρώνε, αγαπάνε..

κ αυτή? η γλυκιά μαριονέτα που εγκαταλείφθηκε? 

όλα από την αρχή λοιπόν για εκείνη...όλα από την αρχή..

www.youtube.com/watch?v=H8rumyup0Os

Isolation...

λίγο πριν τελειώσει ο φεβρουάριος...

απομόνωση..
είναι η λέξη που τριγυρνά στο μυαλό μου μέρες τώρα..

κρυβόμαστε πίσω από τα άγχη της καθημερινότητας και τα απλά τα κάνουμε περίπλοκα..τα δύσκολα ακόμα πιο δύσκολα..μιλάς αλλά δεν περιμένεις απάντηση..κοιτάς αλλά δεν βλέπεις..δεν επεξεργάζεσαι, δεν παραμυθιάζεσαι πια..η μαγεία έχει χαθεί και τα φώτα κλείνουν στις 12:00..καμία νεράιδα, κανένας ήρωας να σε σώσει..

απομόνωση..

και ζούμε σαν θύματα..και οι θύτες είμαστε εμείς..

ζω με αντίστροφο ρολόι φέτος..μετρώ τον χρόνο ανάποδα να τελειώσει και να αρχίσει κάτι άλλο..

με αβεβαιότητα αφού το τέλος δεν παίρνει μορφή και το ένα εμπόδιο ακολουθείται από το επόμενο..

αλλά σιωπηλά περιμένω το φως..

είναι η έμφυτη ανάγκη μου να βλέπω το φως έστω κ μέσα από τις χαραμάδες..

Πράξη 1: άραγε..μέσα στις στάχτες βρίσκεις τον εαυτό σου?στα αποκαΐδια αναζητάς την θολή σκιά του τότε εαυτού σου; με φαντάζομαι γονατιστή με σκονισμένα χέρια να ψάχνω αυτό που ήμουν..χωρίς να ξέρω βέβαια τι ήμουν..γελώ ειρωνικά..αναλωνόμαστε σε αναμνήσεις που μας αφήνουν στην ψευδαίσθηση ότι το παρελθόν ήταν πολύ καλύτερο από το παρόν..και μας κάνει να πιστεύουμε ότι το μέλλον δεν αξίζει να γραφτεί..

www.youtube.com/watch?v=EACKPhPXPpg

....

www.youtube.com/watch?v=yluv3Gxw3Hk

I can see the sky....

(ίσως) ριμέικ..

η καρδιά μου αδυνάτησε..έτσι μου είπε..απέβαλλε ό,τι άχρηστο την περιτριγύριζε και αποφάσισε να αφοσιωθεί στο εδώ και στο τώρα..

χαμογέλασα..τι άλλο θα ακούσω θεέ μου αναρωτήθηκα..μα αυτό που μου είχε πει πριν καιρό μου καρφώθηκε στον χαλασμένο μου νου..οι στιγμές περνάνε..ναι..αυτό το θυμάμαι και γι' αυτό παλεύω..να περνάνε ουσιαστικά..

πιο ήρεμη με βρίσκει η νέα χρονιά στην κωλόπολη.. 

διάλεξα ένα δρόμο και δεν θέλω να τον αλλάξω..

γιατί δεν θέλω να μαζεύω εκείνα τα ψίχουλα..

www.youtube.com/watch?v=ef-4Bv5Ng0w

I will be back...

κοιτούσα ανάμεσα από τις γρίλιες τον ήλιο..

 ήλιο με δόντια μου είπαν να τον λέω..

το σώμα ακίνητο, βαρύ, ασήκωτο..

όνειρο μάλλον είναι ψιθυρίζω..

όλα εκείνα που με κάνουν ανάπηρη 

είναι περισσότερα από αυτά που με κάνουν υγιή..

υγιή στο πνεύμα, στο σώμα και στο νου..

και παίζω με τις αλήθειες και τα ψέμματα όπως έπαιζαν το σημερινό πρωινό

οι ηλιαχτίδες με τις γρίλιες της σκουριασμένης μου πόρτας..

www.youtube.com/watch?v=V-SKLOaTUlU

happy year...

κοιτούσα το εισιτήριο επιστροφής από την Πάτρα..

εισιτήριο επιστροφής από μία πόλη που άλλοτε την έλεγα δικιά μου..

και πού επιστρέφω αναρωτήθηκα..σε μία άλλη πόλη που δεν θυμίζει τίποτα από μένα πια..

και όλα τα λόγια που λέω αντηχούν στους τοίχους του τεράστιου σπιτιού (μου?)..και επιστρέφουν σε μένα πάλι..

μονολογεί το μανωλάκι τελευταία πολύ..

έθεσα πολλούς στόχους για το νέο έτος..

μα αυτός που με καίει περισσότερο είναι μέσα στην καρδιά μου..

να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να παλέψω γι' αυτόν όπως έκανα κάποτε..

νομίζουμε πως οι στιγμές κρατούν αιώνια και αυτά που ποθούμε μπορούμε να τα έχουμε και αύριο κ μεθαύριο και μετά από καιρό..κ πολλές φορές αναβάλλουμε αυτά που έχουμε ανάγκη, που ονειρευόμαστε..

μα οι στιγμές περνάνε και μας αφήνουν πίσω τους..και φοβάμαι την ώρα που θα τις μαζεύω σαν ψίχουλα για να ψεύδομαι πως χόρτασα από την ζωή μου..

www.youtube.com/watch?v=ewzGI5mRxGc

καλή χρονιά λοιπόν...