ριμέικ (1) ...

(17/12/09)

φυσάει...

έχει κρύο...

σκοτεινιάζει..

οι άνθρωποι πολύχρωμες πινέζες με τις ομπρέλες τους..ξεχύνονται στους δρόμους άφοβοι από την βροχή..ασφαλείς στα κοίλα καταφύγιά τους...και προχωρούν..πάνω κάτω..σαν γραφομηχανές..και γράφουν στους δρόμους την ιστορία τους..κουκίδα κουκίδα..περήφανοι για το αλάνθαστο ένστικτό τους..

κι όλο βρέχει εδώ..βρέχει..βρέχει..
και φαίνεται σαν να κλαίω εγώ..μα δεν το κάνω επίτηδες..δεν φταίω εγώ που με νιώθει ο ουρανός..

...........................................................

(14/02/10) 

Feel an itch..

φαγούρα..στην άκρη των δαχτύλων..μετά από μέρες απουσίας..να θέλουν κάτι να πουν..

επιστροφή..εδώ..

φαγούρα..στον σώμα..να κάθεται στην ίδια θέση..

φαγούρα..στο μάτια..να κοιτούν τα ίδια τοπία..

φαγούρα στο μυαλό..που ήλπισε...που τόλμησε να σκεφτεί..να ονειρευτεί..

...........................................................

(28/09/13)

τα πάντα εν σοφία εποίησεν..

έτσι είχα ακούσει..δεν το αμφισβητώ..μου είπαν ότι θα πέσει φωτιά να με κάψει..

περίεργα που τα φέρνει η ζωή για μερικούς ανθρώπους..κάποια ζυγαριά δεν υπολόγισε σωστά τις δυσκολίες που μπορούν να αντέξουν και παράπεσαν οι ατυχίες..
κ εσύ απλός παρατηρητής, ανήμπορος να επέμβεις, βλέπεις από απόσταση να συμβαίνουν τα δεινά..
συμβαίνουν καιρό τώρα και δεν κάνεις τίποτα..πολλές οι σκέψεις..
δεν μπόρεσες να κάνεις; το απέφυγες; το ανέβαλες; είπες δεν με αφορά;

δικαιολογίες..

και τώρα τι; τι;
τι θα κάνεις; θα το παίξεις ήρωας σε ένα παιχνίδι με σκατωμένο ταμπλό;