και ένιωσα σταγόνα από τον γκρίζο ουρανό που πέφτει με ταχύτητα φωτός στη γη..όμως μετατρέπεται σε φλογίτσα και εξατμίζεται στον ουρανό..και μετά πάλι σταγόνα και μετά πάλι φλογίτσα.. σε ένα ατελείωτο κυκλικό παιχνίδι...
καμιά φορά με ηρεμούν αυτές οι στερεοτυπικές σκέψεις..καμιά φορά με σπρώχνουν προς την είσοδο μιας μεγάλης πόρτας που μόλις αγγίξω το πόμολο πετάω..
..θα 'ρθεις;..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου