είσαι έτοιμος να κατακτήσεις το Έβερεστ..έχεις τον τέλειο εξοπλισμό..έχεις προετοιμαστεί τόσο καιρό και κυρίως έχεις όρεξη...
και φραααααααπππππππ...έρχεται η σφαλιάρα και σε προσγειώνει..πέφτεις και σαστισμένος κοιτάς από που σου έχει έρθει...από την πουτάνα την ζωή φωνάζεις..
τόλμησες να μην παίξεις με τους κανόνες της, φωνάζει κι αυτή..
μα πως...τα όνειρα είναι για τους ονειροπαρμένους..για κοίτα κι εδώ στο χώμα τι γίνεται..ο καθένας έχει από την στιγμή της γέννησής του μια ταμπέλα δυστυχώς..με ένα στίγμα γεννηθήκαμε όλοι..οι τυχεροί επιβιώνουν και αφήνουν το άστρο τους ψηλά στον ουρανό..και οι υπόλοιποι πολεμούν και προσπαθούν εφ' όρου ζωής να κρατήσουν τον χτύπο της ζωής τους ρυθμικό, το νόημά τους ειλικρινές και το κεφάλι τους ψηλά..
κι έτσι..πεσμένος αντί να σηκωθείς, σέρνεσαι στην λάσπη και στα υπολείμματα των ΙΣΧΥΡΩΝ και κάποια στιγμή όταν η ζωή το αποφασίσει, θα σου επιτρέψει να απλώσεις το χέρι για την γαμημένη βοήθειά της..
1 σχόλιο:
Καταρχάς, έχω να σου πω "ΕΥΓΕ ΜΑΝΩΛΙ".Επιτέλους σε διάβασα να βρίζεις,καιρός ήταν. Κατα δεύτερον, τί συνέβη;
Δημοσίευση σχολίου