72...

πέρασαν τρεις μέρες γρήγορα και όμορφα..

Παρασκευή πρωί για καφεδάκι..το μεσημέρι για μια συνέντευξη για δουλειά, το απόγευμα μάθημα και το βράδυ στην παράσταση "Μια τεράστια έκρηξη"..τελευταία στιγμή στέλνω στον Παντελή και του λέω δεν πάμε?συναντήσαμε τυχαία τα παιδιά από την υπόλοιπη ομάδα και ξαφνικά βρέθηκα σε καινούριο κύκλο γνωριμιών..άγνωστοι μέχρι πρότινος, τώρα με χαιρετούν, με ρωτάνε τι κάνω και σχολιάζουμε μικρές κοινές μας στιγμές..όμορφα...

Σάββατο πρωί πήγαμε να δούμε το σπίτι..δυστυχώς το τρίτο υπνοδωμάτιο φτιάχτηκε για νάνο..δεν πειράζει..με ενθουσιάζει η ιδέα ότι μπορεί σε δύο μήνες να έχω το δικό μου δωμάτιο..κάτι οικείο σε αυτήν την πόλη..το μεσημέρι τελείωσα ένα καινούριο σκουφάκι και το απόγευμα πήγα στο μάθημα..ευχάριστη εμπειρία..
το βράδυ πήγαμε στο Booze με το Ριτσάκι..ντύθηκα, στολίστηκα και είπα να βγω αργά..έχω ξεχάσει πως είναι η Αθήνα το βράδυ..

Κυριακή...12:15 πετάγομαι..με πήρε ο ύπνος...έχασα το λεωφορείο, πήρα τραμ και μετρό και πήγα στο μάθημα ελαφρώς καθυστερημένα...νομίζω ότι τελικά αγαπώ τα μεσημέρια τις Κυριακής κυρίως τις ώρες 13:00-15:00..πολλά πολλά τηλέφωνα όλη την υπόλοιπη ημέρα..

72  ώρες (σχεδόν) σε τρελή εγρήγορση που δεν μου επιτρέπουν να σκεφτώ και να μελαγχολήσω..που μου προσφέρουν την γλυκιά ψευδαίσθηση ότι είμαι ζωντανή..