Σάββατο βράδυ και η ώρα να μην περνάει..μια ζωή που δεν την ζεις σου χαμογελά ειρωνικά και άλλη μία που σε περιμένει στην αγκαλιά της όταν πέσετε και οι δύο στο κρεβάτι..
περνάνε οι μέρες και τα ίδια ερωτήματα στριφογυρίζουν στο κεφάλι..μου είπε η Έφη..μήπως είσαι εσύ το πρόβλημα τελικά?νομίζω έχει δίκιο..στην θέλησή μου να προχωρήσω έχασα τον έλεγχο, την λογική και τις ισορροπίες που φημίζομαι ότι με διακατέχουν..και έπαιξα σαν κοριτσάκι που δεν ξέρει τους κανόνες..
κάπου κάπου νιώθω ότι πρέπει να χάνονται οι ισορροπίες γιατί μέσα από τις απώλειες ανακαλύπτονται καινούρια πράγματα..κάπου κάπου όμως νιώθω ότι και οι συνήθειες καλές είναι..
αυτό είμαι λοιπόν..
ένα ελατήριο που χοροπηδάει πότε ψηλά και πότε στον πάτο..
και μάλλον δεν κουράζεται ποτέ να χορεύει προκλητικά με την τύχη του..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου