Κάθε φορά που συναντιόμαστε φεύγω γεμάτη όμορφα συναισθήματα και πολλές σκέψεις..δεν ήταν τυχαίο που γνωριστήκαμε..κάτι πρέπει να αφήσεις πάνω μου..ίσως ήδη να έχεις αφήσει..ένα μικρό σποράκι που καθώς μεγαλώνει, μου δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε ρομποτάκια..κι ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξυπνάνε και κοιμούνται για τα συνηθισμένα..
υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα που ονειρεύονται ότι πιο αγαθό, αγνό και υγιές μπορεί να ονειρευτεί ένα ζωντανό ον σε αυτόν τον πλανήτη..και άνθρωποι σαν εσένα με ηρεμούν και με κάνουν να χαμογελάω γιατί δεν νιώθω τόση μοναξιά..
και με φοβίζεις πολύ..με φοβίζεις γιατί μου δείχνεις ένα άλλο νόημα ζωής που ίσως να μην έχω την χαρά να βιώσω..να μην έχω την τύχη να ποθήσω..με φοβίζεις γιατί μου δίνεις την αμφιβολία για το εγώ μου και το όραμα της ζωής μου..με φοβίζεις γιατί με κάνεις να ονειρεύομαι..
σ' ευχαριστώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου