while i'm standing far away from reality..could i have just one hug?
nothing compares to a kiss on the lips and a touch to your hand..
it's a breathtaking feeling..it's the only way to freedom..
Κολλημένοι στο παρελθόν..που δεν μας αφήνει να γευτούμε το μέλλον..ενώ όλα γύρω μας προχωράνε..οι άνθρωποι..ο χρόνος..
γυρνάμε πάλι στα ίδια και τα ίδια..και ψάχνουμε για κάποιο νόημα που ίσως δώσει χρώμα στην ασπρόμαυρη ζωή μας..και για ακόμα μία φορά τα ίδια ερωτήματα γεννιούνται..εμείς πότε θα ξαποστάσουμε?..πότε θα σταματήσουμε να γράφουμε για τα χαμένα χρόνια..πότε θα βρούμε την έξοδο κινδύνου...
θα περάσει ένα βράδυ που δεν θα είναι βρεγμένα τα μάτια;....
κ το ταξίδι..ακόμα μακρύ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου