....

τελειώνει κι ο Μάιος και σκεφτόμαστε το ίδιο πάλι..σε παίρνω τηλέφωνο και η ίδια φράση κάθε φορά..γιατί σε μένα?
το μόνο που μπορώ να πω..είναι: σκεφτόμαστε πολύ και χάνουμε την ουσία.. κάπου στο βάθος υπάρχει το φως που αναζητούμε..από κάθε δυσκολία βγαίνουμε δυνατοί.έτσι δεν είναι? κι αν όλα πάνε στραβά, θα υπάρξει μια στιγμή που θα πάει καλά..κι ίσως θα είναι αυτή που θα μετρήσει περισσότερο..
έτσι ελενίτσα σε καληνυχτώ απόψε λέγοντας ότι τίποτα δεν είναι τα πάντα.. το μέχρι τώρα να σκέφτεσαι..και το από δω και πέρα είναι μακρινό..
καλή αντάμωση..