Θυσίες?...

Η ζωή είναι σκληρή?..
μια συνηθισμένη μέρα ήταν και η σημερινή αλλά για ακόμα μία φορά συνειδητοποίησα πόσο τυχερή είμαι που ήρθα Πάτρα..και γνώρισα όλους εσάς..
πόσο σημαντικό είναι να ξέρεις ότι έχεις δίπλα σου 7-8...ανθρώπους που σε παρατηρούν, σε υπολογίζουν..σε αγαπούν για όλα τα στραβά που έχεις..τα κολλήματα..τις παραξενιές..και το κάνουν ασυνείδητα..ανιδιοτελώς..είναι τόσα τα συναισθήματα που νιώθω και δυστυχώς δεν μπορώ να τα περιγράψω..και σιχαίνομαι που δεν μπορώ να είμαι 28 ώρες την ημέρα μαζί σας..
και ακόμα κι αν φύγουμε και χωριστούμε..δεν θα υπάρξει μία μέρα που να περάσει και να μην γελάσει ο καθένας χωριστά για κάτι αστείο που θυμήθηκε που κάναμε όλοι μαζί..
και αν ο κύκλος πλησιάζει προς το τέλος του..εμείς μπορούμε να αφήσουμε ένα περασματάκι για να χωρέσει και άλλος..ή άλλοι..

Καλό Πάσχα..καλή αντάμωση πάλι..