τώρα..σήμερα και χθες..

πάει ο γενάρης..έτσι μου είπαν..
στάθηκα για λίγο κ το σκέφτηκα; που "πάει" άραγε? κι όταν "πάει" εννοούμε ότι δεν μπορεί να ξαναγυρίσει τίποτα στο σήμερα; 
κ αιωρήθηκα ξανά..
έγινα το κορίτσι που τρέχει σχεδόν όπως το φως και πηδάει στο πριν ένα δευτερόλεπτο, στο επόμενο, στα δυο στα τέσσερα..και χορεύει με τον χρόνο..και όλα αυτά που έγιναν χθες, πριν 6 μήνες και όλα όσα θα συμβούν αύριο, του χρόνου σε δέκα χρόνια..
όλα φαίνονται σαν σποράκια που τα χώρεσα στην τρύπια τσέπη μου..και έτσι όπως τρέχω σαν το φως σκορπίζονται..

συνεχίζω όμως..συνεχίζω..
γιατί τι μένει τελικά; τίποτα..μόνο το τώρα.. 
μόνο το τώρα..

www.youtube.com/watch?v=bAPprG-oWd8

..

με πρόδωσαν τα μάτια..ξέχασαν πως βλέπουν..η αντίληψή μου περιορίστηκε σε αυτά που βλέπουν και οι υπόλοιποι..τυφλώθηκα λοιπόν..
τυφλώθηκα..
και πνίγηκα σε αυτά που άλλοι ονομάζουν αναποδιές..
θα τις ονομάσω καθημερινότητα..
που θα πάει..
θα ομορφύνει η κωλοαθήνα..

www.youtube.com/watch?v=YmFy86wMMoY

...

και στάθηκα ακίνητη..να μην κοιτώ στην ουσία τίποτα..

ακίνητη λες και μόνο έτσι η ζωή γύρω αποκτά νόημα..

και έτσι άγαλμα όπως ήμουν θυμήθηκα..

θυμήθηκα αλλά δεν γέλασα..αντίθετα τα μάτια θόλωσαν από την υγρασία..

και έτσι ακίνητα όπως θέλησαν να παραμείνουν τα έσφιξα δυνατά και ο ουρανός μου..

βράχηκε..

www.youtube.com/watch?v=tH2w6Oxx0kQ

spinning...

και έμεινα στην στάση να κρατάω την σβούρα..τον καινούριο θησαυρό μου..έτριβα συνεχώς τον αντίχειρα περιμετρικά της..πάνω σε κάθε κύκλο της..την κοιτούσα..την κοιτούσα..

με φαντάστηκα να κρατιέμαι από πάνω της όταν γυρίζει..πόσο γέλασα..

το καταλαβαίνω τώρα πια..πνίγομαι μέσα στο ίδιο το κουφάρι μου..μέσα στην ίδια μου τσακισμένη υπόσταση..

κι  όχι..δεν θα πετάξω..δεν νομίζω να είμαι άνθρωπος που του αρέσει να πετά..όσο κι αν σιχαίνομαι την μονοτονία..

ξέρω πως μόνο σε αυτά που επαναλαμβάνονται είμαι καλή..γι' αυτό και στα λάθη πάντα συνεπής..

www.youtube.com/watch?v=Z80tU3WXGaU

...

έριξα τα ζάρια και στάθηκα να τα κοιτάω..γυρνούσαν και γυρνούσαν λες και μια ανώτερη δύναμη δεν ήθελε να τα κάνει να αποφασίσουν..

τελικά το πρώτο σταμάτησε στη γωνιά μεταξύ του τραπεζιού και του τοίχου..λες και κάποιος το στρίμωξε εκεί πέρα και αναγκαστικά, μη έχοντας αλλού να διαφύγει, παραιτήθηκε..
το άλλο ήταν πιο επίμονο..έκανε σβούρες, πότε πιο γρήγορες και πότε πιο αργές..έφερε βόλτα το τραπέζι,φλέρταρε με το απλανές βλέμμα μου..ακούραστο να επιμένει να γυρνά, να γυρνά γύρω από τον εαυτό του..να γυρνά σε ένα μονότονο χορό με έναν μονότονο ρυθμό..ώσπου κουράστηκε..και παραιτήθηκε..

τα κοίταξα..τα μέτρησα..έβγαλα το σύνολο..και άρχισα να περπατάω μηχανικά στο ταμπλό..

www.youtube.com/watch?v=Z80tU3WXGaU

βαθιά..

κ ήθελα να σκάψω σε εκείνο το χώμα που κοιτούσα ώρα πολύ..ήταν μαλακό σε μια ήσυχη γειτονιά..να σκάψω βαθιά και να κρυφτώ εκεί μέσα..να μην με βλέπει κανείς, να μην με αναζητήσει κανείς..να με αφήσουν στην ησυχία μου..κουράστηκα με τα γρήγορα φώτα της τσιμεντένιας πόλης..κουράστηκα από την γρήγορη ψεύτικη ζωή της..κουράστηκα από τους δυνατούς ήχους της..

να κρυφτώ σε μια γωνίτσα και κανείς να μην ενοχλήσει το κουρασμένο σώμα μου..να μην μου μιλήσει και να μην με βοηθήσει..

μόνη μου..θέλω μόνη να βρεθώ για μια στιγμή με την σιωπή μου..μόνη μου..

με κούρασαν τα σας, τα σε και τα θα..

κουράστηκα...

ριμέικ (2) ...

(6/10/13)

αφέσου σε μένα..έτσι μου ψιθύρισε στο αυτί..
ανατρίχιασα σε όλο το κορμί..πως γίνεται να αφεθώ αναρωτήθηκα..
μην σκέφτεσαι..απάντησε στην σκέψη μου..

έτσι έκλεισα τα μάτια και όλα έγιναν αβίαστα..

το πρωινό που ακολούθησε ήταν σύντομο..όπως και το βράδυ..έτσι συνέβη και με την επόμενη μέρα..εβδομάδα..μήνα..

και βρέθηκα σε μία τρύπα του χωροχρόνου να ταλαντεύομαι με αναμνήσεις, πραγματικότητα και επιθυμία..

......................................................................................

 (14/10/13)

www.youtube.com/watch?v=5-MT5zeY6CU

οι λέξεις μου έγιναν σποράκια και σκορπίστηκαν σε όλη την Αττική..μετά ταξίδεψαν..ταξίδεψαν..έφτασαν σε σένα αλλά δεν τις άκουσες..πικραμένες πήραν τον δρόμο του γυρισμού αλλά αποφάσισαν να κρυφτούν μέσα στα δάση για όταν έρθω να σε δω να μην τις ξεχάσω και στις πω..

οι σκέψεις μου έγιναν φτερά.τρύπωσαν σε μπαλκόνια, γραμματοκιβώτια και αεροπλάνα..ταξίδεψαν..ταξίδεψαν..έφτασαν σε σένα αλλά δεν τις ένιωσες..πληγωμένες πήραν τον δρόμο του γυρισμού αλλά αποφάσισαν να χαθούν στη θάλασσα για όταν έρθω να σε δω να μην τις ξεχάσω και τις κάνω..

τα φιλιά μου έγιναν πουλιά να έρθουν να σου κελαηδήσουν το βράδυ που κοιμάσαι φοβισμένος..τα χάδια μου έγιναν οι δρόμοι που περπατάς και νιώθεις μόνος..το σώμα μου έγινε καράβι ολόκληρο να σε κουβαλά όταν στέκεσαι βαρύς..η ψυχή μου απόχη να σε μαζεύει όταν είσαι διαμελισμένος..

........................................................................................

(23/10/13)

μπήκα στην γυάλινη μπάλα μου..είναι ελαστική..δεν φοβάμαι ότι θα σπάσει..

σήμερα το πρωί ήταν μεγάλη και θαρρούσα πως χωρούσε όλος ο κόσμος μέσα της..το βράδυ μίκρυνε..μίκρυνε τόσο που το οξυγόνο δεν με έφτανε..μίκρυνε τόσο που αναγκάστηκα να γονατίσω και να μαζευτώ σαν έμβρυο..

ασπίδα η μπαλίτσα μου; δεν ξέρω..

το πρωί χοροπηδούσε από εδώ και από εκεί..διέσχιζε τους ατλαντικούς και τους γαλαξίες..

απόψε σφήνωσε σε μια κακή στιγμή και δεν λέει να ξεκολλήσει..σφήνωσα και εγώ μαζί της και η σκέψη έμεινε στο repeat και με ζάρωνε..ρουφούσε ενέργεια..κ εγώ μίκρυνα..μίκρυνα πολύ και παραμορφώθηκα..

μίκρυνε και η μπαλίτσα μου..με δυσκολία κατάφερα να σηκώσω το βλέμμα και είδα εσένα..

illusion...

www.youtube.com/watch?v=j-oNUff37YE

και ένιωσα σταγόνα από τον γκρίζο ουρανό που πέφτει με ταχύτητα φωτός στη γη..όμως μετατρέπεται σε φλογίτσα και εξατμίζεται στον ουρανό..και μετά πάλι σταγόνα και μετά πάλι φλογίτσα.. σε ένα ατελείωτο κυκλικό παιχνίδι...

καμιά φορά με ηρεμούν αυτές οι στερεοτυπικές σκέψεις..καμιά φορά με σπρώχνουν προς την είσοδο μιας μεγάλης πόρτας που μόλις αγγίξω το πόμολο πετάω..

..θα 'ρθεις;..

ριμέικ (1) ...

(17/12/09)

φυσάει...

έχει κρύο...

σκοτεινιάζει..

οι άνθρωποι πολύχρωμες πινέζες με τις ομπρέλες τους..ξεχύνονται στους δρόμους άφοβοι από την βροχή..ασφαλείς στα κοίλα καταφύγιά τους...και προχωρούν..πάνω κάτω..σαν γραφομηχανές..και γράφουν στους δρόμους την ιστορία τους..κουκίδα κουκίδα..περήφανοι για το αλάνθαστο ένστικτό τους..

κι όλο βρέχει εδώ..βρέχει..βρέχει..
και φαίνεται σαν να κλαίω εγώ..μα δεν το κάνω επίτηδες..δεν φταίω εγώ που με νιώθει ο ουρανός..

...........................................................

(14/02/10) 

Feel an itch..

φαγούρα..στην άκρη των δαχτύλων..μετά από μέρες απουσίας..να θέλουν κάτι να πουν..

επιστροφή..εδώ..

φαγούρα..στον σώμα..να κάθεται στην ίδια θέση..

φαγούρα..στο μάτια..να κοιτούν τα ίδια τοπία..

φαγούρα στο μυαλό..που ήλπισε...που τόλμησε να σκεφτεί..να ονειρευτεί..

...........................................................

(28/09/13)

τα πάντα εν σοφία εποίησεν..

έτσι είχα ακούσει..δεν το αμφισβητώ..μου είπαν ότι θα πέσει φωτιά να με κάψει..

περίεργα που τα φέρνει η ζωή για μερικούς ανθρώπους..κάποια ζυγαριά δεν υπολόγισε σωστά τις δυσκολίες που μπορούν να αντέξουν και παράπεσαν οι ατυχίες..
κ εσύ απλός παρατηρητής, ανήμπορος να επέμβεις, βλέπεις από απόσταση να συμβαίνουν τα δεινά..
συμβαίνουν καιρό τώρα και δεν κάνεις τίποτα..πολλές οι σκέψεις..
δεν μπόρεσες να κάνεις; το απέφυγες; το ανέβαλες; είπες δεν με αφορά;

δικαιολογίες..

και τώρα τι; τι;
τι θα κάνεις; θα το παίξεις ήρωας σε ένα παιχνίδι με σκατωμένο ταμπλό;