Ξεγυμνωμένη μπροστά στην απόλυτη μοναξιά μου..Μια απέραντη σιωπή να κατακλύζει ανυπόφορα την υγρασία του δωματίου μου..Να παίζω τα γνωστά παιχνιδάκια μου..Κρυφτό από τις αναμνήσεις που πονάνε..Κυνηγητό με την τωρινή ζωή μου που τρέχει ντοπαρισμένη να προλάβει, ούτε αυτή ξέρει τι..
Με τα μάτια να κοιτάνε επίμονα το ταβάνι και το βλέμμα να βγαίνει έξω από το δωμάτιο..να τρέχει πάνω από το έδαφος,να περνά θάλασσες, ίσως και την στρατόσφαιρα..να φτάνει στο τέλος του κόσμου και να σταματά εκεί ακριβώς..να κοιτάζει το χάος..
Τι ειρωνία...το ταξίδι αυτό να οδηγεί πάλι στο δωματιάκι σου..ένα βήμα μπροστά και γίνεσαι θύτης της ίδιας σου της ζωής..ένα βήμα πίσω και γίνεσαι θύμα του εαυτού σου..Ένα ταξίδι γύρω από τον άξονά σου γιατί απλά όταν στηρίζεσαι σε άλλους το συμπέρασμα που βγάζεις πάντα είναι ότι είσαι τόσο μόνη..
Have fun dear..enjoy your flight..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου