Αυτό το τραγούδι άκουσα κ σκέφτηκα πόση δύναμη κρύβουμε τελικά στην ψυχή μας..Τα πάντα ειναι μετρημένα σ' αυτόν τον κόσμο..Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο..Και υπάρχουν κάτι ψυχές που τα θυσιάζουν όλα..'Ολα! Για λίγη ευτυχία..
Σαν ακροβάτες λοιπόν κ εμείς οι θνητοί παλεύουμε για λίγη χαρά, λίγη αναγνώριση..Έχοντας κρύψει καλά καλά, κάπου βαθιά στην τσέπη μας, κάμποση δύναμη, ξεκινάμε κάθε μέρα από την αρχή, κ ακροβατούμε κάθε στιγμή, μέχρι το τέλος της..Κ μετά πάλι απο την αρχή, για να πετύχουμε τι?
Η μέρα δεν ήταν τελικά τόσο καλή σήμερα.. Απλά αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να είναι όλα τόσο δύσκολα..
Κι αν δεν είναι τόσο δύσκολα όσο φαίνονται, γιατί πρέπει να ακροβατούμε συνεχώς?
Είναι λες κ στην μια άκρη βρίσκεται η ευτυχία κ στην άλλη η δυστυχία(?)..Κ εσύ στην μέση να πρέπει να αποφασίσεις που θα πας. Γιατί πολύ απλά, κάποιος άλλος έχει ήδη αποφασίσει ότι πρέπει να ξεκινήσεις απ’ την μέση του σκοινιού..
Κι όμως..Υπάρχει τόση δύναμη.. Κρατιέσαι δίχως άλλο από το σκοινί.. Κ συνεχίζεις.. Κ αν είσαι τυχερός κ φτάσεις στη μεριά της ευτυχίας όλα καλά..Μέχρι πότε όμως.. Αφού κ την επόμενη μέρα το ίδιο θα συμβεί πάλι..Αν φτάσεις όμως από την μεριά της λύπης (καλύτερα νομίζω γιατί τότε ίσως να φανερωθεί η πραγματική σου δύναμη..) απλά περιμένεις να τελειώσει η μέρα ελπίζοντας ότι η επόμενη, θα είναι καλύτερη..
Δεν κατέληξα πουθενά.. ‘Ενας φαύλος κύκλος..Κ εμείς η άκρη του διαβήτη που τον σχηματίζει.. Περιτριγυρισμένοι από τόσους ανθρώπους αλλά στην πραγματικότητά μας, τόσο μόνοι..Μάλλον εκεί ήθελα να καταλήξω.. Ότι στο σκοινί θα ακροβατούμε πάντα μόνοι..
Αυτά για σήμερα..