Προσπάθεια υπαριθμόν: 4

Έκανα τρεις συνεχόμενες αποτυχημένες προσπάθειες για να γράψω κάτι..Το αποζητά το χέρι μου..Ίσως και η ψυχή, για να γίνει πιο ελαφριά..
Ήθελα να χρησιμοποιήσω σπάνιες λέξεις για να σχηματίσω περίτεχνα συνδιασμένες προτάσεις..Αποτυχία...
Απλά ήθελα να πω ότι πονάω σήμερα..Ένας γνώριμος πόνος έχει καταβάλει το κορμί μου αλλα ουσιαστικά δεν είναι σωματικός..Και φοβάμαι ότι δεν είμαι αρκετά δυνατή πια, για να τον αντιμετωπίσω..Πάντα έβρισκα ένα παράθυρο κ έμπαινε λίγο φως στο δωμάτιο μου..Τώρα;Ποιος θα μου δώσει δύναμη..
Τόσα χρόνια φτιάχνω θεωρίες με το μυαλό μου, για την ζωή που τελικά ποτέ δεν ισχύουν..κ δεν διαρκούν..
Έχασα λίγο το νόημα από όλα αυτά που με γέμιζαν και είναι λάθος..

Αφού το ξέρω..

Δίνουμε στα πράγματα μόνο όση αξία τους αναλογεί..Ούτε περισσότερη, ούτε λιγότερη..Διαφορετικά μπερδεύεσαι, χάνεσαι ο ίδιος αλλά ταυτόχρονα χάνεις και στιγμές από την ζωή σου που θα μπορούσες να είχες αξιοποιήσεις καλύτερα..

Μην ρωτάτε λεπτομέρεις..Είναι εξατομικευμένη θεωρία..Ο καθένας θα πρέπει να την εφαρμόσει ανάλογα με την περίπτωσή του..
Αυτά,νομίζω, για σήμερα..

Που θα πάμε σήμερα;

Ήμουν στο λεωφόρειο σήμερα..Επέστρεφα σπίτι..
Αναρωτήθηκα..Έχετε παρατηρήσει ποτέ όντας συνοδηγοί ότι δεν κοιτάμε μπροστά; Μπορεί να συμβαίνει μόνο σε μένα..Δεκτό..Όμως..Πόσοι από μας όταν έχουμε έναν δρόμο να απλώνεται ακριβώς μπροστά μας οριζόντια, κοιτάμε από το παράθυρο τους κάθετους δρόμους που ίσως ποτέ να μην ακολουθήσουμε;

Όπως είπε κι ο Μικρός Πρίγκιπας.." Το νερό μπορεί να κάνει καλό και στην καρδιά.."

Βραδιές όπως απόψε, ο νους πέφτει για ύπνο πιο ανάλαφρος.
Πείτε το...αισιοδοξία, πείτε το.. ελπίδα..Όλα φαντάζουν μακρινά και εσύ πολύ μικρός για να τα φτάσεις.. Όμως, η φωνή μέσα σου, λέει, ότι τίποτα δεν είναι άπιαστο κι ό,τι φαντάζει μακρινό, είναι ακριβώς μπροστά σου..Μέσα σ' αυτήν την αγαλίαση, έρχεται κι ο πανικός που διασύρει την ευκολία και μετατρέπει το χέρι μπροστά σου σε καθρεπτισμό και κάνει το όνειρο άπιαστο..
Αν είναι όλα όμως τόσο μπερδεμένα, τι περιμένεις απ' την ζωή; Απ' την ζωή σου; Κι αν αυτό που φαίνεται δεν υπάρχει, τότε γιατί προσπαθούμε να το πετύχουμε;
Καληνύχτα μάλλον.. Ή και καλημέρα.. Ίσως για κάποιον που είναι το τέλος εδώ, να είναι η αρχή για κάποιον άλλον.. Το επιμύθιο; Πρέπει να πείσουμε τον εαυτό μας για το καλύτερο, ενώ δεν ξέρουμε ποιο είναι το καλό.. Δύσκολο ε;...Προσπάθησε να ζήσεις με απλότητα..
25.11.07

Αυτά παθαίνει κανείς όταν ανοίγει το κουτί του..

Το κουτί της Πανδώρας

Νομίζω ότι το άνοιξα σήμερα..Αλλά είπαμε...Η ελπίδα παρέμεινε μέσα..

Θα περιμένω μάλλον λίγο ακόμα..

Απόψε..

Καθισμένη στο κρεββάτι..Μέσα σε ένα δωμάτιο με 4 τοίχους που αρχίζουν σιγά σιγά να στενεύουν..Με απαλή μουσική που τρυπά την ψυχή και ένα- δύο κεράκια να διαγράφουν διακριτικά την ζωή σου..

Μόνη όπως κάθε βράδυ..Αλήθεια πόσο καιρός πάει από τότε που είχες μια συντροφιά και αλλάξετε μια κουβέντα..Μια αγκαλιά..Ένα φιλί..Ένα βλέμμα..

Κι αυτή η σιωπή..Μια σιωπή πέρα από τις νότες..Από τους ήχους των διπλανών δωματίων..Από τους δείκτες του ρολογιού..

Κι αυτός ο πόνος..Πάντα εκεί..Στο ίδιο σημείο..Δεν σε εγκαταλείπει ποτέ..

Οι αναμνήσεις..Τα όνειρα..Οι σκέψεις..Όλα να φαίνονται τόσο μεγάλα και εσύ μια σταλιά..Να πρέπει να τα αντιμετωπίσεις..Πάντα μόνη..μόνη..

Κι όμως να προχωρά η ζωή σου..Χωρίς βέβαια να συμμετέχεις..Και να περιμένεις την αλλιώτικη μέρα που ξέρεις ότι μάλλον ποτέ δεν θα την ζήσεις..

Και να πέφτουν δάκρυα από τα μάτια σου και να λες..Θα είναι τα τελευταία..Αλλά ποτέ να μην είναι..

Ημερολόγιο το (ουσ) ||είδος προσωπικής βιογραφίας κατά χρονολογική σειρά||

Είχα μια συζήτηση με ένα φίλο για τα ημερολόγια..Του είπα κ εγώ (παριστάνοντας την έξυπνη) ότι είναι όμορφο να κρατάς ημερολόγιο γιατί γυρνώντας πίσω τις σελίδες , έχεις αποδείξεις ότι ,πράγματι,υπήρξαν κάποιες όμορφες στιγμές στην ζωή σου..

Τι ψέμμα....Πόσο λυπηρό είναι να γυρνάς πίσω, μία μία σελίδα..Μία μία ημέρα..Μήνες.. Χρόνια..Κ να ελπίζεις να βρεις, κάπου σε μια δειλή γραμμή, κρυμμένη μία λέξη..Μία πρόταση.. Κάτι που να φαντάζει όμορφο.. Κ εσύ απλά να διαπιστώνεις ότι όλος αυτός ο χρόνος πέρασε από δίπλα σου μονάχα αγγίζοντας σε..Χωρίς να τον ζήσεις..



" Αν μια ζωή αναζητάς την λύτρωση χάνεσαι στο ταξίδι. Γίνεται επίπονο και ατελείωτο και εσύ μένεις πάντα με την ψεύτικη ελπίδα ότι θα τελειώσει ενώ στην πραγματικότητα είσαι ακόμα στην αρχή. Μάλλον από κάπου αλλού είναι η αφετηρία.. Όλα μακρινά..κ σε κρατούν πίσω..

12-09-2007"



Αυτά για σήμερα...

Αυτό το τραγούδι άκουσα κ σκέφτηκα πόση δύναμη κρύβουμε τελικά στην ψυχή μας..Τα πάντα ειναι μετρημένα σ' αυτόν τον κόσμο..Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο..Και υπάρχουν κάτι ψυχές που τα θυσιάζουν όλα..'Ολα! Για λίγη ευτυχία..
Σαν ακροβάτες λοιπόν κ εμείς οι θνητοί παλεύουμε για λίγη χαρά, λίγη αναγνώριση..Έχοντας κρύψει καλά καλά, κάπου βαθιά στην τσέπη μας, κάμποση δύναμη, ξεκινάμε κάθε μέρα από την αρχή, κ ακροβατούμε κάθε στιγμή, μέχρι το τέλος της..Κ μετά πάλι απο την αρχή, για να πετύχουμε τι?
Η μέρα δεν ήταν τελικά τόσο καλή σήμερα.. Απλά αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να είναι όλα τόσο δύσκολα..
Κι αν δεν είναι τόσο δύσκολα όσο φαίνονται, γιατί πρέπει να ακροβατούμε συνεχώς?
Είναι λες κ στην μια άκρη βρίσκεται η ευτυχία κ στην άλλη η δυστυχία(?)..Κ εσύ στην μέση να πρέπει να αποφασίσεις που θα πας. Γιατί πολύ απλά, κάποιος άλλος έχει ήδη αποφασίσει ότι πρέπει να ξεκινήσεις απ’ την μέση του σκοινιού..
Κι όμως..Υπάρχει τόση δύναμη.. Κρατιέσαι δίχως άλλο από το σκοινί.. Κ συνεχίζεις.. Κ αν είσαι τυχερός κ φτάσεις στη μεριά της ευτυχίας όλα καλά..Μέχρι πότε όμως.. Αφού κ την επόμενη μέρα το ίδιο θα συμβεί πάλι..Αν φτάσεις όμως από την μεριά της λύπης (καλύτερα νομίζω γιατί τότε ίσως να φανερωθεί η πραγματική σου δύναμη..) απλά περιμένεις να τελειώσει η μέρα ελπίζοντας ότι η επόμενη, θα είναι καλύτερη..
Δεν κατέληξα πουθενά.. ‘Ενας φαύλος κύκλος..Κ εμείς η άκρη του διαβήτη που τον σχηματίζει.. Περιτριγυρισμένοι από τόσους ανθρώπους αλλά στην πραγματικότητά μας, τόσο μόνοι..Μάλλον εκεί ήθελα να καταλήξω.. Ότι στο σκοινί θα ακροβατούμε πάντα μόνοι..
Αυτά για σήμερα..

Πάντα πρέπει να υπάρχει μια αρχή..

Είμαι στο δωμάτιό μου, κ μου καρφώθηκε δυστυχώς η ιδέα, ότι πρέπει να γράψω κάτι..

Όμως διστάζω..Ηλεκτρονικο ημερολόγιο; Δεν θέλω..Παραείμαι ρομαντική για κάτι τέτοιο..'Εστω ότι γράφω..Δοκιμάζω και εγώ κάτι καινούργιο! Οι άνθρωποι πρέπει να εξελίσσονται.Ναι..Συμφωνώ! Έλα μου ντε που κ αυτό που γράφω τώρα, το γράφω με στυλό σ' ένα τετράδιο νευρολογίας.. Μετά θα το πληκτρολογίσω σκέφτομαι και θα πείσω τον εαυτό μου, ότι έγινα κ εγώ μέρος μιας εξέλιξης. Ακούγεται μεγαλοπρεπές! Αυτά για σήμερα..