μου φαίνεται πάει καιρός που μπήκα στο κόπο να σκεφτώ..πάει καιρός που μπήκα στο κόπο να κοιταχτώ στο καθρέπτη και να αναζητήσω την ανθρώπινη πλευρά μου..
αυτό λέγεται ωρίμανση; αυτό συμβαίνει όταν μεγαλώνουμε;ξεχνάμε επιλεκτικά;
και νιώθω σαν παιδί ότι το παιχνίδι με το χρόνο δεν σταματά..μπαίνω στο δωμάτιό μου και παρακαλάω το ρολόι να σταματήσει.. να μην βιάζεται να τραγουδά το σκοπό του..
έχω αντοχές..αυτό το έχω καταλάβει τους τελευταίους μήνες..μπήκα στο χορό της μονότονης συναισθηματικά ζωής..δεν με πειράζει λέω γιατί ακόμα κ τότε χορεύω..
γελάω με μας..μας έχουν κάνει να λέμε ας έχω μια δουλίτσα και όλα τα άλλα είναι περιττά.
για μένα που είμαι παιδί τίποτα δεν είναι περιττό..θέλω να πηδάω στα πλακάκια του πεζοδρομίου..θέλω να στέκομαι στην βροχή..να τραγουδάω στο δρόμο..να χασκογελάω όταν θυμάμαι..
είμαι ακόμα παιδί..μπορείτε να μου το αρνηθείτε;;
τα μάτια μου άλλα δηλώνουν όταν το διαβολικό μου στόμα ανοίγει..
είμαι παιδί ακόμα με την αιώνια εφηβεία μου..
είμαι παιδί..
παίζουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου