no tittles...

Τελευταία μέρα του μήνα..

αποστασιοποιημένη από μικρές καταθλιπτικές στιγμές..με καθαρό μυαλό και σώμα..

ήρθε η εξιλέωση σε μια εποχή που αν με ρωτήσεις πως σχεδιάζεις το μέλλον σου θα απαντούσα ότι έχω ένα κομμάτι χαρτί, πολλές ιδέες αλλά δεν έχω πρώτη ύλη για να τις αποτυπώσω..

αυτό το "δε βαριέσαι" με έφαγε όλα αυτά τα χρόνια..νόμιζα ότι ήμουν πολεμίστρια..κοιμισμένη διαπιστώνω ότι ήμουν..

σάββατο βράδυ..μπύρα στο ένα χέρι..νατσος στο άλλο..εκεί κατάντησα σκέφτομαι..

είμαι τόσο περήφανη καταβάθος όμως..το παλεύω πάντα..

νικήτρια ή ηττημένη..απλά το παλεύω..το αποτέλεσμα ποσώς με ενδιαφέρει..

είναι σαν να έχω πάρει το ασανσέρ και ανεβαίνω σε έναν ουρανοξύστη με τους ατελείωτες ορόφους..έχω πάρει φόρα να κατακτήσω όλον το κόσμο αλλά έχω συγχρόνως αυτήν την γελοία υπομονή να ζυγίζω την κάθε κατάσταση..

αγαπώ την λογική..μου αρέσει να ζω προσγειωμένα, χωρίς χαζά χαμογελάκια..

μου αρέσει να ζω με ενδιαφέρον, με πάθος..μισώ την σταθερότητα..την ωριμότητα που όμως με διαβάλει κ με καταβάλει καθημερινά..

καινούριος μήνας μπροστά μας..ας συνεχίσει αυτή η υπέρτατη θέληση για το καλύτερο να υπερισχύει του φόβου μιας αποτυχίας..

μια καληνύχτα και μια καλημέρα..