φυσάει κιόλας..οι ήχοι έξω είναι τρομαχτικοί..στο δωμάτιο μέσα είναι ανύπαρκτοι..που με κάνει να φοβάμαι περισσότερο..
Δεν θέλω να σκέφτομαι..τα δάχτυλα κινούνται μόνα τους πάνω στο πληκτρολόγιο..
Χθες άκουσα μία όμορφη ιστορία..που άρχιζε κάπως έτσι: "Διαβάτη, τον δρόμο δεν τον βρίσκεις έτοιμο..Εσύ τον χαράζεις.."
Στο μυαλό στριφογυρνάνε οι στίχοι.."άκου τ' ανέμου την πνοή..όμορφο πράγμα η ζωή.."
κάτι με κρατάει πίσω..και πονάει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου