Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Η επανάληψη μητέρα της μαθήσεως..

Εδώ και κάμποσο καιρό έχω πιάσει τον εαυτό μου να ζει, να αισθάνεται, να υπάρχει για τα ίδια πράγματα..
Είναι περίεργο συναίσθημα, όταν συνειδητοποιείς ότι για πολύ καιρό μένεις στάσιμη.. Έτσι συνηθίζεις την καθημερινότητά σου και δεν αναζητάς τίποτα άλλο. Δεν είσαι ικανοποιημένη βέβαια, αλλά δεν έχεις κανένα κίνητρο να αλλάξεις τρόπο ζωής..
Είναι τραγικό!..Ξυπνάς κάθε πρωί, έχοντας όλη την καλή διάθεση να αλλάξεις τον κόσμο και απλά ο κόσμος δεν είναι διαθέσιμος για σένα..

Το επόμενο το αφιερώνω στην Βάγια..
Έτσι, καθισμένη, πάλι στο στενό μου δωμάτιο, ζω πάλι την ίδια μονοτονία που τόσο αγαπώ..
Κάθε μέρα, τα πράγματα θα είναι ίδια και θα φαντάζουν ακόμα πιο ίδια όταν θα ξαπλώνω στο κρεββάτι κάθε βράδυ για να κοιμηθώ..
Έτσι..
Έτσι, θα κυλάει η ζωή μου..Δεν έχω τίποτα να περιμένω μάλλον..
Έτσι..
Η ίδια μονοτονία που τόσο αγαπώ..
5.03.08

Δεν υπάρχουν σχόλια: