Είναι οι μέρες που πρέπει να θυσιάσεις κάποιες φορές για να μπορείς να ξεστομίσεις αυτές τις λέξεις..είναι που ο χρόνος επιβάλλεται να "χαθεί" γιατί οι καρποί μέσα σου θέλουν να ωριμάσουν, ο μούστος να ζυμωθεί και η ρυτίδα να χαρακτεί βαθιά στο πρόσωπό σου..
και αφού όλες αυτές οι στιγμές περάσουν, θα σε βρει σοφό το σήμερα να κάθεσαι να αναλογίζεσαι ότι ο εαυτός σου -ο σημερινός, μην το ξεχνάς- είναι ωραίος έτσι όπως είναι -σήμερα- ..
και αφού, μη έχοντας άλλη επιλογή, αποδεκτείς το εγώ σου, θα μπορέσεις να σχεδιάσεις και το αύριο..το πιο κοντινό και ίσως μακροπρόθεσμο μέλλον..
θα μπορέσεις να σκεφτείς τον εφήμερο σκοπό σου σε αυτό που όλοι αποκαλούν ζωή..
γίνε το μολύβι, το χαρτί και η τέμπερα που θα αλλάξει τον φαύλο κύκλο σου..και τους πιο κοντινούς σου άλλους κύκλους..
σπείρε το σποράκι σου για να ανθίσεις του κοντινούς σου κήπους..
μα ποτέ..
μα ποτέ μην τα παρατήσεις..
δεν ξέρεις και σε ποια άλλη καρδιά το άνθος θα ταξιδέψει, θα μείνει, θα ριζώνει και θα καρπώσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου