Travelogue...

www.youtube.com/watch?v=KlOCVbud2vQ

Είναι οι μέρες που πρέπει να θυσιάσεις κάποιες φορές για να μπορείς να ξεστομίσεις αυτές τις λέξεις..είναι που ο χρόνος επιβάλλεται να "χαθεί" γιατί οι καρποί μέσα σου θέλουν να ωριμάσουν, ο μούστος να ζυμωθεί και η ρυτίδα να χαρακτεί βαθιά στο πρόσωπό σου..

και αφού όλες αυτές οι στιγμές περάσουν, θα σε βρει σοφό το σήμερα να κάθεσαι να αναλογίζεσαι ότι ο εαυτός σου -ο σημερινός, μην το ξεχνάς- είναι ωραίος έτσι όπως είναι -σήμερα- ..

και αφού, μη  έχοντας άλλη επιλογή, αποδεκτείς το εγώ σου, θα μπορέσεις να σχεδιάσεις και το αύριο..το πιο κοντινό και ίσως μακροπρόθεσμο μέλλον..

θα μπορέσεις να σκεφτείς τον εφήμερο σκοπό σου σε αυτό που όλοι αποκαλούν ζωή..

γίνε το μολύβι, το χαρτί και η τέμπερα που θα αλλάξει τον φαύλο κύκλο σου..και τους πιο κοντινούς σου άλλους κύκλους..

σπείρε το σποράκι σου για να ανθίσεις του κοντινούς σου κήπους..

μα ποτέ..

μα ποτέ μην τα παρατήσεις..

δεν ξέρεις και σε ποια άλλη καρδιά το άνθος θα ταξιδέψει, θα μείνει, θα ριζώνει και θα καρπώσει..

Ακίνητη,ξαπλωμένη,να κοιτάω επίμονα τον άσπρο λεκέ στον τοίχο..

"Μα τι κάνω?Τι έκανα όλο αυτόν τον καιρό?"αναρωτιέμαι ξαφνικά.. Και με πιάνει μια αγωνία για όλα αυτά που δεν έζησα,για τις ευκαιρίες που δεν εκμεταλλεύτηκα,για τα λόγια που δεν είπα και τους.ανθρώπους που δεν δοκίμασα..

Έφυγαν όλα και βρέθηκα στις χωματερές μου να τρέφομαι από τα σκουπίδια των προηγούμενων ετών..

"Αυτό Είμαι θες να πεις?" κοιτάω τρομαγμένη τον καθρέφτη και τα δάκρυα τρέχουν σαν ρυάκια στις χαρακιες του γερασμενου μου προσώπου..

Αντιστάθηκα πολύ όλα αυτά τα χρόνια να μην ζήσω το παρόν..ανακυκλωνα το παρελθόν και εξυνα τις πληγές μου..Αυτό έκανα..

Κι όταν πήρα απόφαση ότι είναι καιρός να ζήσω, εσκεμμενα προβαλα δικαιολογίες ώστε να σταματήσω αμέσως την ανοδική πορεία..

Καημένο κοριτσάκι..

Μέχρι που θα φτάσεις? 

Όλα προχωράνε..

Εσύ?