Θυμώνω..θυμώνω με αυτά που δεν ξέρω..αυτό το άγνωστο που με ξυπνά κάθε πρωί και μου γελά..αυτή η σκιά που με έχει βάψει μαύρη..αυτό το χαλί κάτω από τα πόδια που χορεύει..
και σε αυτήν την κινούμενη άμμο που πατάω θυμώνω ακόμα πιο πολύ γιατί καταβάθος ξέρω ότι απολαμβάνω αυτό το βύθισμα..
θυμώνω λοιπόν..θυμώνω με τον καιρό, με εσένα, με εκείνες, με αυτούς..τους ηλίθιους εαυτούς..με τα κτίρια, τα τσιμέντα, τους οδηγούς και τα τρένα..θυμώνω και εκεί που θέλω να σταθώ στην μέση του δρόμου να πετάξω όλα τα άχρηστα αντικείμενα από πάνω μου και να αρχίσω να φωνάζω..
θυμώνω ακόμα πιο πολύ γιατί σωπαίνω..τα κουβαλάω όλα σιωπηλά και πληγώνουν τα άκρα μου..
θυμώνω λοιπόν..θυμώνω..
www.youtube.com/watch?v=bd2B6SjMh_w
1 σχόλιο:
μη θυμώνεις μανωλί, να χαμογελάς! σου πάει περισσότερο.
(εγώ θυμώνω γιατί με διαγράφουν απο τη σχολή)
Δημοσίευση σχολίου