τότε..

κι από δυο απομακρυσμένα βλέμματα 
βρεθήκαμε στη μια ανάσα..

κι από δύο κρύα ξένα σώματα 
γίναμε ενωμένα..

κι από δύο σιωπηλά χείλη
γίναμε υγρά..

μέσα μου..μέσα σου..

γιατί το τίποτα υπήρχε 
και βρεθήκαμε στο κάτι..

τότε..

τότε..

όχι σήμερα..

όχι πια..

www.youtube.com/watch?v=7VM7eXUK8MM

stuck..

και μέσα σε έναν άγνωστο χώρο το κατακάθι φύτρωσε πάλι..με μουσικές, χαρές και τραγούδια..

ήθελα να αιωρηθώ αλλά δεν μπόρεσα..

ένιωσα το σώμα μου κουφάρι τυλιγμένο σφιχτά μέσα σε διάφανη ζελατίνη να ασφυκτιά..
να μπορώ να βλέπω τι γίνεται γύρω μου αλλά να μην μπορώ να κουνηθώ..να νιώθω την πίεσή της σε όλα τα μέρη του κορμιού μου,στο πρόσωπό μου..να μην βγαίνει φωνή..να μην φεύγει η εκπνοή..απλά να την καταπίνω..

κολλημένη ανυπόφορα πάνω μου να μην μπορώ ούτε καν να ονειρευτώ.. 

κάπως έτσι πρέπει να είναι οι φόβοι μας..ένα διάφανο,εύκαμπτο, πλαστικό υλικό που εφάπτεται και προσαρμόζεται τέλεια πάνω μας..
παίρνουν την μορφή μας, ενστερνίζονται τα χαρακτηριστικά μας, προσκολλούνται στο δέρμα μας κάνοντάς το δικό τους..

και τελικά τι μορφή αποκτούμε εμείς;τι γινόμαστε; 

το τέρας που φοβόμαστε;..

www.youtube.com/watch?v=31irQk0ll8Y

a lift..

www.youtube.com/watch?v=WhpjruHV4v4

κάτι άλλαξε..ο ήλιος καίει το δέρμα..τα μάτια τυφλώνονται..η ψυχή ζεσταίνεται (ίσως)..

κάτι άλλαξε..το νιώθω (είπε)..παρόλο που η ροή του χρόνου παραμένει αμετάβλητη..

το νιώθω (είπε) στον κορμό μου..άνοιξα το στήθος για να μπει περισσότερο φως..τα χέρια μάκρυναν..άνοιξαν κι αυτά..έγειρα προς τα πίσω ώστε το κεφάλι να μπορεί να χαρεί τον ήλιο περισσότερο..

δεν με νοιάζει που όλα γύρω μου κινούνται (είπε) .. δεν με πειράζει που στέκω στο ίδιο σημείο..όλα αλλάζουν συνεχώς θέση χωρίς νόημα τις περισσότερες φορές..

δεν με νοιάζει που στέκω στο ίδιο σημείο πάντα..

οι αισθήσεις άνοιξαν (είπε) ..μπορώ να νιώσω πιο έντονα κάθε τι που με προσπερνά..ο αέρας έχει άλλη ορμή..το χώμα έχει άλλη υφή..το φως άλλη μυρωδιά..το νερό άλλη γεύση..

κάτι άλλαξε..

μα γιατί κανείς δεν με πιστεύει (είπε) ;

...

Και η κραυγή με έπνιξε γιατί η κραυγή δεν βγήκε..και μέσα στο λεωφορείο, στο μετρό, στον δρόμο, στην τάξη , στο σπίτι όλα φαίνονται στενά..όλα φαίνονται γκρίζα.όλα φαίνονται απόμακρα..

γιατί ζω για τον χρόνο..και εκείνος βιάζεται να προχωράει αλλά έχω μείνει στο πριν από λίγο και εκείνος έχει πάει ήδη στο μεθεπόμενο..και φεύγουν έτσι γρήγορα οι μέρες..και μένω να προσπαθώ..να προσπαθώ..να προσπαθώ..γιατί δεν θέλω κανείς να πει ότι δεν προσπάθησα..

άφησα το κουβάρι στην άκρη χθες..το άφησα και έγινα το μικρό κοριτσάκι..κουλουριάστηκα στα σκεπάσματα..και έμεινα ώρα πολύ με τα παράπονά μου στο προσκέφαλο..

πολλές αλήθειες έλεγαν..

πολλές...

www.youtube.com/watch?v=V-SKLOaTUlU

χμ..

είναι μέρες που οι λέξεις ξεπηδάνε σαν πεταλουδίτσες από το στόμα και εγώ με την απόχη τρέχω πότε από εδώ και πότε από εκεί για να τις πιάσω!

είναι μέρες όμως που οι λέξεις κολλάνε στα δόντια και τραβάω με δύναμη για να βγουν αλλά εκείνες με πείσμα σφηνώνουν μέσα μου και δεν λένε να βγουν..

δεν ξέρω ποια μέρα είναι σήμερα..

www.youtube.com/watch?v=uSmo5PBLkxU