domino...

και έτσι ένιωσα απόψε..το πρώτο πιόνι από το αγαπημένο μου παιχνίδι..έτσι...
νομίζουμε πολλά..η κοινή θνητή σκέψη νομίζει..και νομίζει..και βγάζει συμπεράσματα..και μετά πάλι νομίζει..

η αρχή έγινε κάπου αλλού..από κάποιον άλλον..κάποια άλλη χρονολογία..σε κάποια άλλη τοποθεσία..και μετά μπήκε το επόμενο πιόνι..και ύστερα το επόμενο..και έπειτα το επόμενο..και κάπως έτσι σχηματίστηκε αυτός ο διάδρομος..όλα τα πιόνια μπήκαν στη θέση που αυτά νόμιζαν ως καλύτερη..κράτησαν τις απαραίτητες αποστάσεις το ένα από το άλλο..έμειναν σταθερά, στάσιμα να πολεμάνε για τις ιδέες τους και να προσπαθούν να τις περάσουν στα προηγούμενα ή στα επόμενα..όλα τα πιόνια αντιπροσωπεύουν δυνάμεις μεγάλες..δυνάμεις δυνατές(!) μα όχι δυνάμεις ευέλικτες...
οπότε λοιπόν..και τα πιόνια νομίζουν..ακόμα και αυτά νομίζουν...

και έτσι όπως είναι τέλεια τοποθετημένα στην πραγματικότητα του σύμπαντός τους.. κάποιος..μία μέρα..ή μία νύχτα..σταματάει πλέον να νομίζει..και αρχίζει να ρωτά..
για να μάθει..και όχι για να βγάλει συμπεράσματα αλλά για να κατανοήσει..(και να προχωρήσει...?)

κάτι τέτοιο έγινε απόψε..έπεσα πάνω στο προηγούμενο πιόνι και αυτό με την σειρά του στο προηγούμενο και όλα τα ντόμινο μέσα σε δευτερόλεπτα έπεσαν και ...δεν στεναχωρήθηκα που χάλασα τις ιδανικές τους συντεταγμένες..
ένιωσα λίγο πιο σοφή..λίγο πιο ήρεμη..

καλώς να έρθεις 2014...

θα..

τυλίχτηκα γύρω από του χρόνου το κουβάρι ..ενώθηκα με το νήμα του και μπλέχτηκα στις χαραμάδες των στιγμών του..φύσηξε ο βοριάς και με παρέσυρε..κύλησα ως το τέλμα..δεν μπόρεσα να το περάσω όμως το κοίταξα στα μάτια με θράσος..

σε αυτά που θα έρθουν λοιπόν πίνουμε..σε αυτά που θα έρθουν..

και αυτό..και εκείνο..και το άλλο...όλα μαζί..

όχι..δεν το κατάλαβες καλά..ακόμα..δεν πειράζει λες..ναι ..ναι..δεν πειράζει..

έχει ήλιο έξω..με φαντάζομαι στο φλοίσβο..σε εκείνο το παγκάκι που είχα κάτσει πριν μήνες και κοιτούσα την θάλασσα..για πολύ ώρα..έχει ήλιο έξω..το είπα;

με φαντάστηκα ορειβάτισσα για μια στιγμή να ανεβαίνω εκείνο το βουνό που δεν έχει όνομα..ένιωσα την παγωνιά..το λιγοστό οξυγόνο..ένιωσα και ικανοποίηση ότι θα τα καταφέρω..ένιωσα καλά..ναι..καλά..

δεν ξέρω τι με έπιασε από το πρωί..κοιμήθηκα στον καναπέ απόψε..δεν είχα όρεξη να πάω στο κρεβάτι..είχε πολύ παγωνιά..έτσι είδα το πρώτο φως..είχα καιρό να το δω..και μάλλον αυτό με έπιασε..

η καθημερινότητα σε κάνει να ξεχνάς..να ξεχνάς..αυτή είναι η μαγική λέξη μου για σήμερα..θολώνει το τοπίο και περπατάς σαν τυφλός..σαν κουτσός..ανάπηρος από αυτά που σου ψιθυρίζουν οι άλλοι..ξεχνάς αυτά που κουβαλάς εσύ για σένα..και γίνεσαι το ρομποτάκι τους...

ξεχνάς..κι όταν αρχίζεις και θυμάσαι..όταν αρχίζει ο λοβός σου πάλι να λειτουργεί..

νιώθεις όπως νιώθω εγώ σήμερα..σήμερα..ακούς? 

έχει ήλιο έξω..το είπα?

ναι..ναι..δεν πειράζει..

σήμερα...

έτσι..η αλήθεια σου, απλώνεται σε στιγμές που δεν το περιμένεις..σε στιγμές που έχεις τα μάτια και τα αυτιά κλειστά..σε στιγμές που είσαι αδύναμος..σε στιγμές που φοβάσαι..
η αλήθεια σε χαιρετά από μακριά και σου κλείνει το μάτι πονηρά..
είμαι εδώ σου τραγουδά..όποτε θες να με δεχτείς θα είμαι εδώ..

και ποιος μπορεί να σε προστατέψει από τον πόνο της..και ποιος μπορεί να σε καθησυχάσει ότι την χρειάζεσαι..ότι μόνο για αυτήν την ζεις..ποιος μπορεί να σου υποσχεθεί ότι μόλις την δεχτείς όλα θα πάνε καλά..όλα θα γίνουν γαλήνια..τίποτα δεν θα σε ενοχλεί..τίποτα δεν θα σε κάνει να κλαις..

έτσι λοιπόν..απλώθηκε η αλήθεια μου..απλώθηκε σε μια στιγμή..απλώθηκε..
κ τι κάνω τώρα;

μαπετ σοου..

κάπως έτσι πρέπει να είναι..έχω αυτό το συναίσθημα..ή τα συναισθήματα..

κοιτώ τον ουρανό..ίσως να έχουν αυτό το χρώμα..λίγο πριν την μπόρα..

νιώθω αδύναμη..ένα κουβάρι σε μια σκοτεινή γωνιά που αρνείται να σηκωθεί..

κι όμως..θα σηκωθεί..αυτή η μαριονέτα θα σηκωθεί..θα φορέσει το πιο όμορφο χαμόγελο και θα συμμετέχει ξανά χωρίς κούραση στην παράσταση της ημέρας.. και το βράδυ που θα γυρίσει πίσω στην φυλακή της θα τυλιχτεί πάλι γύρω από την ασχήμια της και θα περιμένει το επόμενο πρωί να μακιγιαριστεί και να φτιαχτεί για τον κόσμο..για αυτόν που βλέπει αλλά δεν κοιτά..

κάπως έτσι πρέπει να είναι..πολεμίστρια ναι..

αλλά όχι σήμερα..

σήμερα μόνο μαριονέτα..

www.youtube.com/watch?v=TEVlDb43v-4

συνειδητοποίηση..

ένα φιλάκι είναι λίγο πολύ λίγο...

αυτή είναι η αλήθεια..έχεις ένα βαρύ σώμα και ένα ελαφρύ πνεύμα..μπερδεμένα ανδρείκελα ζωγραφισμένα σε άσπρο χαρτί..

βροχή και μυρωδιά από ποπ κορν...

δύο φιλάκια είναι λίγα τι να πω..

σημειώσεις για εγκέφαλο, νήματα μέσα σε φακέλους και βλέμματα γνωστά με ερωτική διάθεση..

τρία φιλάκια είναι λίγο πολύ λίγο..

συζητήσεις βαθιές..αστραπές να φωτίζουν στιγμιαία τις σκιές μας..

άνθρωποι να μπαίνουν να βγαίνουν..

δώσε μου τέσσερα αν θες να σ'αγαπώ..

μα πως..γίνεται να μην σ'αγαπώ;