Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

φως..

έχω μια μικρή φλογίτσα ανάμεσα στα χέρια μου..την κρατάω σφιχτά για να μην φύγει..την κρατάω προσεχτικά για να μην σβήσει..

όταν νιώθω ασφάλεια ανοίγω την χούφτα μου και αυτή παίζει κρυφτό με τα δάχτυλά μου..την παρακολουθώ έτσι δειλά δειλά που κυλά στην παλάμη..την παρακολουθώ και θαυμάζω τον χορό της με τα ακροδάχτυλά μου..

πότε χορεύει πάνω τους, πότε κάτω..χαϊδεύει με στοργή το σκουριασμένο δέρμα μου..κουρνιάζει στις άγονες γωνιές του..διαβάζει τις γραμμές της παλάμης μου μα ποτέ δεν με κοιτά..

κ εγώ που θέλω να της μιλήσω..να της τραγουδήσω γλυκούς σκοπούς..ποτέ δεν προλαβαίνω να ανοίξω το στόμα μου..λες κι ό,τι βγαίνει από τα σκασμένα χείλη μου καταστρέφει τον αρμονικό χορό της..


μπορείς να μπεις στην καρδιά μου..αυτό θέλω..να την ζεστάνεις..
και αν σου περισσεύει φως..να φωτίσεις και την ψυχή..

μα αν το πω..φοβάμαι ότι θα την χάσω..
πως μια μικρή φλογίτσα μπορεί να σώσει τον σκοτεινό μου κόσμο;..

www.youtube.com/watch?v=7kqYwBQgdOY&feature=youtu.be

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

φυσα μου λιγο μοναχα λιγο να μεγαλωσω να σταθω στα ποδια μου...εξαλλου οξυγονο καιω και εσενα σου περισσευει...οτι ειναι να μου πεις να μου το λες κοντα... κοντα στο αυτι μου να σε ακουω.... και δεν θα σε ζεματισω μη φοβασαι ... ακομα και δυνατα να φυσηξεις θα προτιμησω λιγο να χαθω παρα να σε καψω...για αυτο καθομαι εκει στα σκοτεινα.. στα κρυα ειναι η θεση μου...στα σκοταδια που ολοι φοβουνται...μετραω τις ρυτιδες στα χερια σου για να δω ποση χαρα και ποση λυπη πηρες...κατρακυλαω στο λαιμο σου για να σε γαργαλησω...πισω απο το αυτι σου τσιρ τσιρ να ακουσεις τα γελακια μου...και στο μυαλο σου τριγυρναω ντριβελιζω τους νευρωνες σου εκει ειναι που θυμωνω για να σε ξυπναω... μεσα σε ολα τα μυαλα γιγαντονομαι για να τα κατακτησω γαι να τους δειξω... οσο με σβηνουν τοσο να φουντωνω....μη με παρεξηγεις το ριζικο μου ειναι... και ποσες φορες θελησα να του ξεφυγω....