τα λόγια με πνίγουν και η σιωπή με μεθά..
δεν ξέρω αν αυτά που θέλω βρίσκουν αντίκρυσμα στον δικό σας πλανήτη..
στον δικό μου χωροχρόνο όλα περίεργα φαντάζουν αν τα δείτε με τα δικά σας μάτια..
δεν περπατάω στη γη και δεν αναπνέω οξυγόνο..
δεν φοράω ρούχα και δεν μιλώ κατανοητά..
αρνούμαι να χορέψω ομαδικά και να προχωρήσω στην ευθεία..
με γελάσετε για ακόμα μια φορά αλλά η καρδιά μου ίσως να αντέχει περισσότερα..
έκλεισα τα μάτια γιατί δεν ήθελα να δω..μου παίρνετε ενέργεια κ μόνο που σας σκέφτομαι..
κλέφτης στιγμών με κατηγορήσατε ότι είμαι..
δεν θα ομολογήσω για κάτι που η αναζήτησή του δεν έχει τέλος..
λέξεις..λέξεις..λόγια..λόγια..σε προτάσεις στριμωγμένα..
γιατί οι πράξεις μας ανύπαρκτες παλεύουν με την γαμημένη πραγματικότητα..
1 σχόλιο:
και τωρα? η μια συναντηση πισω απο την αλλη το ιδιο βαρετη με την προηγουμενη σε μια εικονα που εζησα και περυσι.... ημουν στο κεντρο ομως τοτε τωρα ειμαι στην ακρη της ισως σε λιγο καιρο και να βγω τελειως απο αυτη...τη φωτογραφια τι αλλο? τη ζωη?το τωρα? οχι οσο ειναι το τωρα θα ειμαι και εγω καπου εκει...εστω και στα παρασκηνια να σου χαμογελαω... ξερεις πως ετσι περιεργα οπως εκανα παντα...και με θαυμαζες..και με θαυμαζα...οχι για εμενα αλλα για εσενα...
Δημοσίευση σχολίου