δεν μιλάμε πια..

δεν μιλάμε πια για αυτά..δεν μιλάμε..

σκέφτηκα..σκέφτηκα..σκέφτηκα..

όχι δεν μπορώ να το πω..δεν μπορώ ακόμα..και πότε θα ανοίξω το αναθεματισμένο στόμα..

γιατί αυτά που δεν λέγονται γράφονται μέσα στην ψυχή μας..και κάθε μέρα τα διαβάζουμε ώσπου τα μαθαίνουμε παπαγαλία..δεν τα επεξεργαζόμαστε..τα λέμε..τα ξαναλέμε..και στο τέλος τα πιστεύουμε..

γιατί αυτά που γράφονται μέσα στην ψυχή μας γίνονται ταυτότητά μας που δεν την αποχωριζόμαστε ποτέ..

γιατί αυτά που γράφονται στην ψυχή μας δεν είναι μόνο αναμνήσεις..είναι σκιές και φόβοι..κι όταν ξημερώνουν οι δύσκολες μέρες το κουτί της πανδώρας ανοίγει πολύ εύκολα..και μας σκεπάζουν..μας παγώνουν όλα αυτά που έχει μέσα..

δεν μιλάμε λοιπόν..

τυφλοί και μόνοι στο παιχνιδάκι της ζωής..να προσπαθείς..και προσπαθείς..θα προσπαθείς..

επιβίωση, συμβίωση, διαβίωση, αναβίωση, απεβίωση...

www.youtube.com/watch?v=lczn_c51LXA