έτσι ξαφνικά..

και να σου..κοίτα πως ξεγλιστρά το φως μέσα από την χούφτα μου...τρυπώνει μέσα στην καρδιά μου..εκεί λέει..θα μείνω για πάντα εκεί..

μα μετά το μετανιώνει και σβήνει  για λίγο..κουράστηκα μου λέει..δεν μπορώ άλλο..έχει πολύ σκοτάδι εκεί μέσα και δεν φτάνω να φωτίσω τόσο βαθιά..

και να σου..κοίτα πως ηχεί..πως αντηχεί στα σωθικά μου αυτή η κραυγή..άλλοτε θυμίζει κελάηδισμα αηδονιού και άλλοτε ξεκούρδιστο πιάνο..

έρχεται κρυφά τις νύχτες στο αυτί και μου τραγουδά για να με ξεγελάσει..θέλει λέει να ξεχαστώ..να αφήσω λίγο το μυαλό στη θέση του και να ταξιδέψω με το υπερεγώ..

και όλα γίνονται φωτεινά χρώματα..αρπάζω λέει το πινέλο μου και κάνω μια και δυο γραμμές, ίσιες ή στραβές..κύκλους και μπερδεμένα σχήματα..

δεν με νοιάζει που δεν έχει νόημα..δεν με νοιάζει που δεν καταλαβαίνω..

τότε μόνο δεν πονά..

www.youtube.com/watch?v=7dnRTvBqZnI