πηγαίνοντας στην δουλειά αναρωτιόμουν γιατί γράφω ξανά έτσι τον τελευταίο καιρό..μάλλον θα νιώθω σκατά είπα..όμως ακούγοντας αυτό το κομμάτι.. απλά μου ήρθε..
η πηγή μου είναι η ανυπαρξία συναισθημάτων...
όσο θα περνάνε οι μέρες γρήγορα, όπως γυρνάω τις σελίδες στο ημερολόγιό μου, τόσο θα απομακρύνομαι από την πραγματικότητά μου..και θα οδηγούμαι στην κοινή θνητή ζωή της Αθήνας..
αυτός είναι ουσιαστικά ο φόβος μου..ο εσωτερικός εφιάλτης..που ξεκινάει σαν μικρό σπυράκι και μετατρέπεται σε ιλαρά..και κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη αυτό σκέφτομαι..γιατί τα πάντα μηδενίζονται και εγώ ξεκινάω από το τίποτα και πολεμάω να χτίσω το άπειρο..χωρίς τίποτα στέρεο να με προστατεύει..
εγώ όμως είμαι tabula rasa..θέλω να νιώσω...
4 σχόλια:
Σε καλο δρόμο είσαι θαρρώ....
έχει λακκουβίτσες ο άτιμος..
πάει καιρός που πέρασες από τα μέρη μας..όλα καλά?
Όλα καλά όσο περνάει ο καιρός...
είχα ανάγκη λίγο την απόσταση...
ναι..η απόσταση καμιά φορά είναι καλή..φέρνει την ανασυγκρότηση δίσκου! :)
Δημοσίευση σχολίου