trick yourself..

ξεγελάω τον εαυτό μου, λέω πικραμένα..

πολλά λείπουν πάλι και το δύσκολο είναι να ζεις με τις απουσίες τους..

μια φράση ξεστομίζω χρόνια τώρα αλλά πια έχει χάσει την ουσία της..

η ανακάλυψη μιας άλλης ζωής είναι σκοπός που βλέπω ότι αργεί..και φοβάμαι ότι ό,τι καθυστερεί χάνει και την ομορφιά της προσμονής..μετατρέπεται σε ποτέ και το ποτέ πονάει..

δεν θέλω να πολεμάω..δεν θέλω να προσπαθώ..θέλω να ηρεμήσω και να απολαύσω..

δυστυχώς αυτή η συμβατή ζωή δεν μου ταιριάζει γιατί το εδώ με έχει στοιχειώσει και με κρατάει πίσω..ενώ το άρρωστο μυαλό μου είναι πολύ μπροστά..πώς λοιπόν να συμβαδίσω με την πραγματικότητα?

θέλω απόσταση από τα πάντα..γίνεται;χρειάζομαι απόσταση γιατί δεν με ικανοποιεί το τώρα, το εδώ και το εκεί που ταλαντεύομαι..ονειρεύομαι το αλλού και όσο περνάει ο καιρός χάνεται η γλυκιά του έλξη..χάνεται η δυνατή του ανάγκη και αρχίζει να αχνοφαίνεται όπως οι αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία..χάνεται η μορφή του και το αρχικό του πάθος..και αρχίζει να προσαρμόζεται στην τωρινή ανύπαρκτη ζωή..και δεν το θέλω αυτό γιατί με κάνει να ξεχνάω..

αλλά δεν υπάρχει λήθη σε αυτά που έχουν χαρακτεί στο κορμί..και τα σημάδια φαίνονται..και δεν θέλω να τα καλύψω..