Ήταν καλοκαίρι 1998..Στην βιβλιοθήκη της αδερφής μου στην Αθήνα..Πιάνω ένα βιβλίο.."Ο θησαυρός της Βαγίας"..το διαβάζω μονορούφι..ακολουθεί "Τα στενά παπούτσια"..Αμέσως μετά "Όταν ο Ήλιος..."..Κατεβαίνω Κρήτη..Ανοίγουν τα σχολεία..Στην Δανειστική Βιβλιοθήκη του σχολείου μας διαβάζω "Το Ψέμα".."Τα Χέγια".."Το παραράδιασμα".."Κόκκινη κλωστή δεμένη…".."Τα γενέθλια"..
..έχουν περάσει 14 χρόνια..τα έχω μέσα στην καρδιά μου....με πήγαν ένα βήμα παραπέρα στην πιο τρυφερή μου ηλικία..βοήθησαν τον ερασιτέχνη αδέξιο συγγραφέα που απατώμαι ότι είμαι..ταξίδεψα, έκλαψα, έμαθα, δικαιώθηκα..
αυτό δεν είναι ο σκοπός ενός βιβλίου;
καλό ταξίδι...
Ζωρζ Σαρή, «Ο καθένας γράφει όχι για να σώσει τους άλλους, αλλά τελικά για να σωθεί ο ίδιος», εφ. Μεσημβρινή, 16 Σεπτεμβρίου 1980
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου