τι?

Μάλιστα κυρίες και κύριοι μου...

είμαι ένα ανίατο ανθρωπάκι που παλεύει να πιάσει το ουράνιο τόξο και να περπατήσει πάνω στα σύννεφα..να γευτεί τον αφρό της θάλασσας σαν να ήταν σαντιγί και να κρυφοκοιτάξει τους άλλους μέσα από τις σταγόνες της βροχής..

είμαι ένας παλιάτσος που προσπαθεί να γελάσει όταν πέφτει και τον ποδοπατούν οι άλλοι...

μα όλοι μας δεν είμαστε ανίατα ανθρωπάκια?σχεδόν όλοι..

και είναι μόνο Γενάρης..το ημερολόγιο λέει 9..για μένα ίσως είναι πρωτοχρονιά ακόμα..δεν πιστεύω ότι έχει αλλάξει η χρονιά..κ μένοντας ηθελημένα πίσω προσπαθώ να μηδενίσω τον χρονοδιακόπτη για να ξεκινήσω το καινούριο έτος με τους δικούς μου κανόνες..

έπειτα γελάω..ξέρω πως δεν γίνεται..ξεγελιέμαι..ξεγελιέμαι και ίσως χάνω πολύτιμο χρόνο..δεν ξέρω από τι τον χάνω..όμως αφού είμαι ανίατο ανθρωπάκι μάλλον θα χάνω..

κι έτσι κοιτάζομαι στον καθρέπτη και βλέπω όλους εσάς που κουβαλώ στην πλάτη μου..

πότε θα σας ξεφορτωθώ?

κάποτε με ένοιαζε μόνο το ηλιοβασίλεμα κ η Πούλια..κάποτε με ένοιαζε η βροχή και η ανακάλυψη..τώρα σαν τετράστιχο εμπορικό αφήνομαι στην δίνη της καθημερινότητας..

κ κοροϊδεύω τον εαυτό μου..και πολεμάω με τον εαυτό μου..

ούτε που ξέρω πια τι θέλω..ούτε που ξέρω αν θα γίνω ευτυχισμένη..ούτε που ξέρω τι σημαίνει ευτυχία...ούτε που ξέρω αν θέλω να ξέρω..