back and front..

ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όταν πίνουμε ξυπνούν τα θαμμένα..είναι τόσο παράξενα τα συναισθήματα..δεν μιλώ για νοσταλγία απλά..είναι ένας πόνος διαρκείας, που μοιάζει με θεριό όταν το ταίζεις με λίγο αλκοόλ παραπάνω..

αυτό είχα γράψει πριν ένα χρόνο περίπου..

το τέλος μια σχέσης λοιπόν..πήγαμε το Σάββατο σε ένα φίλο να τον δούμε..και δεν τον είδαμε απλά..αναβιώσαμε τα χρόνια τα παλιά..τα χρόνια τα όμορφα..τα χρόνια της ξεγνοιασιάς..είμαι καλή ακροάτρια..σε άκουσα λες και μου μίλαγες από μικροσκόπιο..προσπάθησα να μπω στην ψυχή σου να καταλάβω αν αυτά που νιώθεις αναβλύζουν όντως από μέσα σου ή απλά ο εγωισμός υπερισχύει και σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα μακρινά, μπερδεμένα και άσχημα..το γεγονός ότι το συζητάς είναι πολύ καλό..αλλά κοιτάζοντάς σε ένιωθα ότι κρύβεις πράγματα από τους γύρω σου..και αναρωτήθηκα μήπως κάνεις το ίδιο και στον εαυτό σου?..μικρό παιδί που ξαναγεννιέσαι..αυτό είσαι..αυτό σου είπα..αλλά πρέπει μόνος σου να μάθεις να περπατάς..γιατί αν σου πουν οι άλλοι πως πρέπει να σταθείς, τότε δεν θα είναι δικός σου ο τρόπος και ποτέ δεν θα γίνει..κι αν δεν μπορείς να περιμένεις τότε δεν ξέρω τι να σου πω..ο χρόνος είναι φίλος μας, μα και εχθρός..μπορεί να σε βοηθήσει αλλά μπορεί κ να σε βουλιάξει..οπότε πάλι μόνος σου θα πρέπει να τον διαχειριστείς όσο πιο καλά μπορείς..

και ειλικρινά σου λέω δεν ξέρω αν γουστάρω την λέξη ξεπερνάω..εγώ δεν θα ήθελα να ξεπεράσεις..θα ήθελα να δεις στο βάθος τι έχεις κερδίσει..να ζυγίσεις τον τωρινό εαυτό σου και αυτόν που θα ήθελες να γίνεις..και να προχωρήσεις..να εξελιχθείς..

πολύ καλές οι θεωρίες..τις έχεις φάει με το κουτάλι αυτόν τον καιρό..τι να σε κάνω όμως?

αρνείσαι να δεις..αρνείσαι να ακούσεις..όχι γιατί είσαι χαζός..απλά γιατί δεν είσαι έτοιμος..και πότε θα είσαι???

δεν είμαι μάντης..φίλη σου είμαι...