Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

need....


Πάνω στα λυτά σου τα μαλλιά
φωλιάζουν λαμπυρίδες
Πάνω στα λυτά μαλλιά
αχ την αγάπη μου είδες
Είδες το γέλιο του ουρανού
του γερακιού το ράμφος
Είδες το πρώτο πέταγμα
της αφορμής το άνθος


Είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια..απλά σήμερα μέσα στο συγκεκριμένο κλίμα μόλις το άκουσα ξεχύθηκαν χιλιάδες συναισθήματα και ανάγκες μου που τις είχα παραμελήσει και για να είμαι ειλικρινής κρύψει...

Πάνω στο λευκό σου το λαιμό
πέφτει πυκνό το χιόνι
Πάνω στο λευκό λαιμό
χέρι ζεστό ζυγώνει
Φέρνει τα πέντε δάκτυλα
φέρνει τα δέκα χάδια
Φέρνει και σώμα δύστροπο
που έμαθε στα σκοτάδια


Αυτοί οι στίχοι έχουν καρφωθεί στο μυαλό και δ λένε να φύγουν..μιλούν για μια ανάγκη (μου)..μιλούν για το μαζί που τόσο αποφεύγω..κ αναρωτιέμαι μήπως ήρθε ο καιρός να σκεφτώ ότι στο δεξί μου χέρι λείπει ένα συμπλήρωμα..

Πάνω στα ματόκλαδά σου ζει
στυλίτης ξεχασμένος
Πάνω στα ματόκλαδα
εσύ είσαι ανεβασμένος
Παίζεις λαούτο με φτερό
και εγώ τα μάτια κλείνω
Γλιστράς από τα βλέφαρα
και στην καρδιά σε αφήνω
Πάνω στα ματόκλαδά σου ζει
στυλίτης ξεχασμένος..

θέλω να ακούει αυτό το τραγούδι με την καρδιά..
για να 'ρθει να μου το τραγουδήσει στη ψυχή..

2 σχόλια:

Μικρές ανάσες είπε...

Εσύ το θέλεις, εκεί που όφειλες το είπες???

manolia είπε...

φοβάμαι πως δεν υπάρχει το "εκεί"....