indifference...

κρύο είπαν στις ειδήσεις...

δεν με νοιάζει λέει το ενημερωτικό καθημερινό μου φυλλάδιο...βασικά τίποτα άλλο εκτός από μένα δεν με αφορά..ντύθηκα το εγωκεντρικό ανθρωπάκι που η γη γυρνάει γύρω από αυτό μονάχα..

τόσο καιρό παλεύω..παλεύω..και ναι, προφανώς αυτό θα συνεχίσω να κάνω..απλά σήμερα θέλω να παραπονεθώ..να σπάσει λίγο η πανοπλία μου..να βγει το κρυστάλλινο αίμα..
δεν θέλω για σήμερα την λογική..ασ' την πάλι για αύριο..θέλω ένα ώμο να κλάψω γιατί έχω ξεχάσει από που βγαίνουν τα δάκρυα..και έχω ανάγκη να κλάψω..

θέλω να παραπονεθώ και κανείς να μην μου πει " εντάξει μωρε..αμαν πια..χαλάρωσε..είσαι υπερβολική"

θέλω να με ακούσει γιατί έχω πάλι εκείνο το μπαλόνι..εκείνο το αναθεματισμένο βαρίδιο που με κρατά κολλημένη σε μια γωνιά και δεν μπορώ να προχωρήσω..και ναι!τώρα δεν έχω κάτι θετικό να σκεφτώ..δεν έχω δουλειά..η πτυχιακή δεν προχωράει..με φιλοξενούν και με συντηρούν οι αδερφές μου..δεν μπορώ να προχωρήσω και πρέπει να σκεφτώ μια λύση..αλλά δεν ξέρω που και πότε να την βρω!..

και πρέπει πάλι να το παίξω δυνατή να μην τα παρατήσω..αλλά δεν έχω δυνάμεις..για σήμερα κατέρρευσα..και δεν με νοιάζει..το χρωστάω σε μένα μια μέρα να μην αστράφτω από γαλήνη, σοφία και θάρρος..

αφήστε με να λυγίσω μια μέρα..το δικαιούμαι..

αύριο πάλι θα γίνω ο γνώριμος στα μάτια σας γελωτοποιός..